Kamień ze Scone
Z Wikipedii
Kamień ze Scone - (gael. Lia Fáil) - kamień koronacyjny królów Szkocji, zwany był też "mówiącym" lub "proroczym" kamieniem, jako że miał on wskazywać kolejnego władcę.
Kilka mil w górę od rzeki Perth znajduje się historyczne opactwo Scone, w którym zwyczajowo koronowano królów szkockich. To dawniej święte miejsce, jest dziś zupełnie zapomniane i porośnięte trawą i drzewami. To właśnie w Scone przechowywany był Kamień Koronacyjny, czyli Kamień Przeznaczenia, i jak opisuje to któryś ze starych kronikarzy, "nie było króla Szkocji, który by pierwej, w czasie koronacji, nie usiadł na tym kamieniu, w Scone, którą pierwsi władcy wyznaczyli na stolicę Alby". Kamień Przeznaczenia to podłużny blok spągowca czerwonego (piaskowca), długi na mniej więcej 65 cm, o szerokości 40 cm i grubości ok. 25 cm. Na górnej powierzchni kamienia widać ślady obróbki dłutem.
Ustna tradycja i legenda mówi, że ponoć kamień ten służył Jakubowi jako poduszka w Betel, gdzie Jakub doznał objawienia. Kamień został jakoby następnie przywieziony z Syrii do Egiptu przez Gatelusa, który uciekając przed zarazą pożeglował, za radą Mojżesza, Nilem i morzem do Hiszpanii. Stąd kamień dotarł w jakiś sposób do Szkocji i pozostawał w opactwie Scone do 1296, kiedy to Edward I Długonogi zabrał kamień do Westminster. Od tego czasu kamień ten (symbolicznie) leżał pod tronem królewskim, w trakcie uroczystości koronacyjnych wszystkich królów Anglii. W 1996 Kamień Przeznaczenia powrócił do Szkocji i został umieszczony w Zamku Edynburskim.
Choć badania naukowe nie przyniosły legendzie potwierdzenia, pozostaje faktem, że Kamień ze Scone nie stracił nic ze swej symbolicznej wymowy nawet po 700 latach "niewoli" w katedrze westminterskiej.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Zobacz też: Szkocja, Historia Szkocji
