Karia
Z Wikipedii
Karia (gr. Karia, łac. Caria) to historyczna kraina w południowo-zachodniej części Azji Mniejszej na wybrzeżu Morza Egejskiego na północ od Rodos, granicząca z Jonią, Lidią, Pizydią i Likią. Przez Karię przepływała rzeka Meander (dziś Menderes) i jego dopływy: Harpasos, Marsyas i Indus.
W czasach poprzedzających dominację greckich plemion była częścią Fenicji. Oprócz autochtonicznych potomków Fenicjan Karię zasiedlali głównie greccy koloniści: Dorów i Jonów. Pierwszą stolicą Karii była Mylasa, później Halikarnas[1]. Innymi ważniejszymi miastami Karii były: Milet, Knidos, Myndos, Priene, Kauros.
Podbita przez Persów w 545 p.n.e., a następnie w 334 p.n.e.. przez Aleksandra Wielkiego. W czasach rzymskich weszła w skład prowincji Azja. Od czasów Dioklecjana stanowiła osobną prowincję ze stolicą w Afrodyzji.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Joachima Śliwy, 2005, Wielka Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od "rewolucji" neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 338, ISBN 83-85719-83-0.