Karl Hermann Frank
Z Wikipedii
Karl Hermann Frank (ur. 24 stycznia 1898, Karlowe Wary - zm. 22 maja 1946, Praga) - zbrodniarz hitlerowski, jedna z najważniejszych postaci wśród Niemców sudeckich oraz wyższy dowódca SS i Policji w Protektoracie Czech i Moraw. W SS miał stopień SS-Obergruppenführera.
Urodzony w Karlowych Warach, Frank od małego uczony był przez ojca nienawiści do Czechów, Słowaków i Żydów. Po nieudanej przygodzie ze studiami prawniczymi na niemieckim Uniwersytecie w Pradze, wstąpił do austro-węgierskiej armii i walczył w niej pod koniec I wojny światowej. Po wojnie należał do różnych prawicowych ugrupowań i organizacji. W 1919 Frank wstąpił do narodowosocjalistycznej partii Niemców sudeckich i zajmował się dystrybucją książek propagujących nazizm. Gdy partia ta została zlikwidowana przez czeskie władze, pomagał on w tworzeniu w 1933 Frontu Niemców sudeckich, który w 1935 zaczął oficjalnie występować jako Partia Niemców Sudeckich (niem. Sudetendeutsche Partei, skrót SdP) i miała charakter odpowiednika NSDAP. W 1935 Frank został zastępcą lidera partii i wybrano go do czeskiego parlamentu. Reprezentował on najbardziej skrajne skrzydło SdP, dzięki czemu po aneksji Kraju Sudeckiego przez III Rzeszę (październik 1938) otrzymał stanowisko zastępcy gauleitera Sudetenlandu - Konrada Henleina. Heinrich Himmler doceniał radykalizm Franka, mianując go w listopadzie 1938 SS-Brigadeführerem.
W marcu 1939, po zajęciu przez III Rzeszę reszty Czech, Frank został powołany na stanowisko wyższego dowódcy SS i Policji oraz sekretarza stanu w nowo powstałym Protektoracie Czech i Moraw (jednocześnie awansował na SS-Gruppenführera). Nominalnie podlegał protektorowi Constantinowi von Neurathowi, lecz umiejętnie rozszerzał swoją władzę dzięki znakomitej znajomości realiów czeskich i poparciu Himmlera (wykorzystywał to do osłabienia pozycji von Neuratha). Frank stosował terror wobec czeskich opozycjonistów występujących przeciw władzy niemieckiej, aresztując m. in. premiera Czech i Moraw Aloisa Eliáša. Gdy von Neurath został odwołany ze stanowiska we wrześniu 1941, na stanowisko protektora Hitler mianował Reinharda Heydricha. Heydrich i Frank stworzyli prawdziwy system terroru, stając się postrachem ludności czeskiej.
Po śmierci Heydricha w zamachu przeprowadzonym przez czeskich komandosów w czerwcu 1942, Frank sam oczekiwał stanowiska protektora. Stało się inaczej i na stanowisko to powołany został Kurt Daluege. Daluege i Frank kierowali represjami wobec ludności cywilnej Czech w odwecie za zamach na Heydricha. Miało wówczas miejsce zniszczenie wsi Lidice i innych miejscowości, co stało się symbolem hitlerowskiego terroru. Oprócz tego tysiące Czechów zamknięto w obozach koncentracyjnych. Władza Franka stale się rozszerzała i mimo powołania na stanowisko protektora Czech i Moraw Wilhelma Fricka (1943) faktycznym władcą Czech był Frank. Jeszcze w sierpniu 1942 został Ministrem Stanu jako Minister Rzeszy do spraw Czech i Moraw, a w lipcu 1943 awansował na SS-Obergruppenführera i Generała Waffen-SS. Od 1943 terror kierowany przez Franka jeszcze się nasilił, uderzając zwłaszcza w czeskich Żydów.
9 maja 1945 Frank poddał się żołnierzom amerykańskim, a następnie został ekstradowany do Czech. W marcu i kwietniu 1946 toczył się jego proces przed Trybunałem Ludowym w Pradze. Za zbrodnie wojenne i przeciw ludzkości został on skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano publicznie na Zamku w Hradczanach w obecności 5 tysięcy ludzi 22 maja 1946.
