Karl Philipp Schwarzenberg

Z Wikipedii

Karl Philipp Schwarzenberg (ur. 18 kwietnia 1771 w Wiedniu, zm. 15 października 1820 w Lipsku) – książę, austriacki feldmarszałek, dyplomata.

Do wojska wstąpił w 1787, w 1788 walczył w wojnie z Turcją wraz z Poniatowskim (który uratował mu życie w bitwie pod Sabaczem). Brał udział w wojnie Pierwszej Koalicji przeciwko rewolucyjnej Francji (1792-1797), w 1796 został generałem majorem. W wojnie Drugiej Koalicji odznaczył się w 1800 pod Hohenlinden, gdzie osłaniał wycofujące się wojska austriackie. Był jednym z niewielu, którym udało się zbiec wraz z oddziałami po przegranej przez Austriaków bitwie pod Ulm w 1805.

W 1808 był ambasadorem w Rosji, przekonał cara Aleksandra I aby opóźnił rosyjskie poparcie dla Francji w 1809. Gdy Austria wywołała wojnę Francji był w 1809 współautorem początkowych sukcesów, potem walczył w przegranej bitwie pod Wagram. Po zawarciu pokoju w 1810 został ambasadorem w Paryżu, negocjował małżeństwo Napoleona z córką cesarza austriackiego Franciszka I - Marią Ludwiką. Wysoko ceniony przez Napoleona, uczestniczył na jego żądanie w wyprawie na Moskwę w 1812 jako dowódca austriackiego korpusu posiłkowego, który jednak w czasie działań wojennych pozostał bierny, a nawet umożliwił współdziałanie Rosji z Prusami. Był przywódcą frakcji domagającej się wznowienia przez Austrię wojny przeciwko Francji; po przyłączeniu się Austrii do koalicji antynapoleońskiej w 1813 jako naczelny dowódca zjednoczonych sił odniósł zwycięstwo w wielkiej "bitwie narodów" pod Lipskiem, która była drugim (po Moskwie) upadkiem Napoleona(w niej to poległ książę Józef Poniatowski). Następnie przywodził operacjom sojuszników we Francji i brał udział w okupacji Paryża w 1814. Uczestniczył w rokowaniach kongresu wiedeńskiego w 1815. Przeżył w 1817 wylew krwi do mózgu.