Karolina Burbon-Parmeńska

Z Wikipedii

Karolina Burbon-Parmeńska, wł. Carolina Maria Teresa Giuseppa di Borbone (ur. 22 listopada 1770 w Parmie, zm. 1 marca 1804 w Dreźnie) - księżniczka Parmy, księżna Saksonii.

Urodziła się jako najstarsze dziecko Ferdynanda I, księcia Parmy, i jego żony Marii Amalii Habsburg, arcyksiężniczki Austrii. Jej młodszym bratem był Ludwik I, książę Parmy, a potem król Etrurii, a młodszą siostrą - Maria Antonina, zakonnica w zakonie urszulanek.

22 kwietnia 1792 w Parmie Karolina poślubiła per procura Maksymiliana Wettyna, księcia Saksonii, piątego i najmłodszego syna elektora Fryderyka Krystiana i jego żony Marii Antoniny Wittelsbach. 9 maja 1792 w Dreźnie Karolina i Maksymilian pobrali się już osobiście. Para miała 7 dzieci:

1. Marię Amalię Fryderykę Augustę Karolinę Ludwikę Józefę Aloysię Annę Nepomucenę Filipinę Wincentię Franciszkę de Paula Franciszkę de Chantal (10 sierpnia 1794 - 18 września 1870), księżniczkę Saksonii,
2. Marię Ferdynandę Amalię Ksawerę Teresę Józefę Annę Nepomucenę Aloysię Joannę Wincentię Ignatię Dominikę Franciszkę de Paula Franciszkę de Chantal (27 kwietnia 1796 - 3 stycznia 1865), żonę Ferdynanda III, wielkiego księcia Toskanii (teścia jej młodszej siostry),
3. Fryderyka Augusta II Alberta Marię Klemensa Józefa Wincenta Alojzego Nepomucena Jana Baptystę Mikołaja Rafaela Piotra Ksawerego Franciszka de Paula Venantiusa Feliksa (1797-1854), trzeciego króla Saksonii,
4. Klemensa Marię Józefa Nepomucena Alojzego Wincentego Ksawerego Franciszka de Paula Franciszka de Valois Joachima Beno Filipa Jakuba (1 maja 1798 - 4 stycznia 1822),
5. Marię Annę Karolinę Józefę Wincentię Ksawerę Nepomucenę Franciszkę de Paula Franciszkę de Chantal Joannę Antoninę Elżbietę Kunegundę Gertrudę Leopoldynę (15 listopada 1799 - 24 marca 1832), żonę Leopolda II, wielkiego księcia Toskanii,
6. Jana I Nepomucena Marię Józefa Antoniego Ksawerego Wincentego Alojzego Franciszka de Paula Stanisława Bernharda Pawła Feliksa Damasusa (12 grudnia 1801 - 29 października 1873, czwartego króla Saksonii,
7. Marię Józefę Amalię Beatrycze Ksawerę Wincentię Aloysię Franciszkę de Paula Franciszkę de Chantal Annę Apollonię Joannę Nepomucenę Walgurgę Teresę Ambrozję (6 grudnia 1803 - 17 maja 1829), żonę Ferdynanda VII, króla Hiszpanii.

Po śmierci Karoliny jej mąż ożenił się w 1825 po raz drugi, z jej własną bratanicę - księżniczką Ludwiką Parmeńską (Marią Luisą Carlottą di Borbone), córką Ludwika I. Ludwika była młodsza od swojego męża o 43 lata. Para nie miała dzieci.