Katarzyna Opalińska

Z Wikipedii

Katarzyna Opalińska
Łodzia
Data urodzenia	13 października 1680
Miejsce urodzenia	Poznań
Data śmierci	19 marca 1747
Miejsce śmierci	Lunéville
Rodzice	Jan Karol Opaliński Zofia Czarnkowska
Małżeństwo	Stanisław Leszczyński
Dzieci	Anna Leszczyńska Maria Leszczyńska

Katarzyna Opalińska herbu Łodzia (ur. 13 października 1680 w Poznaniu – zm. 19 marca 1747 w Lunéville) – żona Stanisława Leszczyńskiego, królowa Polski, księżna Lotaryngii i Baru.

Była córką kasztelana poznańskiego - Jana Karola Opalińskiego i starościanki międzyrzeckiej Zofii Czarnkowskiej. W maju 1698 r. w Krakowie wyszła za mąż za starostę odolanowskiego - Stanisława Leszczyńskiego. W 1699 urodziła się ich córka Anna, a 4 lata później Maria. W wyniku poparcia króla szwedzkiego - Karola XII, po detronizacji Augusta II przez konfederację warszawską - Stanisław i Katarzyna koronowali się 4 października 1705 r. w Warszawie na władców Polski. W wyniku niepomyślnego obrotu spraw Leszczyńskiego, zmuszona była wraz z dziećmi opuścić Rzeczpospolitą w 1708. W latach 1708-1711 przebywała w Szczecinie, 1711-1714 rezydowała w szwedzkim Kristianstad.

Po kilkuletniej tułaczce Katarzyny z dziećmi po północnej Europie, cała rodzina wyjechała w 1714 do nadanego Leszczyńskiemu księstwa Zweibrücken. W 1719 r. Leszczyńscy osiadlili się we Francji w Wissembourgu. W 1725 ich córka Maria Leszczyńska została żoną Ludwika XV i królową Francji. Leszczyńscy zamieszkali w Chambord. W 1733 r. Stanisław wyjechał do Polski po koronę, a Katarzyna pozostała w tym czasie na obczyźnie. Po powrocie męża, Leszczyńscy uzyskali z nadania Ludwika XV tytuł książąt Lotaryngii i Baru i zamieszkali w Lunéville.

Katarzyna Opalińska-Leszczyńska zmarła 19 marca 1747 i została pochowana w kościele Notre-Dame de Bon Secours w Nancy.