Krystyna Eberhardyna Hohenzollernówna

Z Wikipedii

Krystyna Eberhardyna Hohenzollernówna (Bayreucka), Christiane Eberhardine von Brandenburg-Bayreuth, (ur. 29 grudnia 1671 w Bayreuth, zm. 5 września 1727 w Pretzsch) - tytularna królowa Polski, żona Augusta II.

Była najstarszą córką margrabiego Bayreuth - Krystiana Ernesta i jego żony Zofii Luizy. Wychowywana była na gorliwą luterankę. W 1686 r. poznała Fryderyka Augusta I, syna elektora saskiego. Od początku chciała, aby młody Wettin został jej mężem. Zofia Luiza starała się zapobiec temu małżeństwu. Jednak po długich negocjacjach, 20 stycznia 1693 r. w Bayreuth doszło do ślubu ich obojga.

17 października 1696 r. urodziło się ich jedyne wspólne dziecko - późniejszy August III. W 1697 r. mąż Krystyny został królem Polski. Wtedy nastąpiła rozłąka małżonków, ponieważ August przeszedł na katolicyzm, a Krystyna nie chciała tego zrobić. Nigdy nie była też koronowana na królową Polski i nigdy do tego kraju nie przyjechała - warunkiem było jej przejście na katolicyzm. Była osamotniona, stale podupadała na zdrowiu. W 1719 spotkała się w Pirnau z synem i jego żoną - Marią Józefą Habsburżanką, gorliwą katoliczką, natomiast w roku 1727 na kilka miesięcy przed śmiercią ostatni raz zobaczyła męża.

Zmarła 5 września 1727 r. w Pretzsch, gdzie została pochowana. Warto zaznaczyć, że mimo braku koronacji, zachowała do końca życia tytuł królowej Polski. Na cześć niezłomnej protestantki gotowej odrzucić królewskie zaszczyty związane z królowaniem Polsce aby tylko nie przejść na katolicyzm J.S. Bach napisał kantatę "Trauer ode: Lass Fürstin, lass noch einen Strahl" (BWV 198).