Kazimierz Mielęcki

Z Wikipedii

Kazimierz Mielęcki (ur. 1837 – zm. 9 lipca 1863) – dowódca średniego szczebla w powstaniu styczniowym.

Urodził się w Karnie, w powiecie babimojskim, w Księstwie Poznańskim w rodzinie Prota (kapitana wojsk napoleońskich, a majora z 1831 r.) i Wandy z Sokołowskich. Poślubił Salomeę z Pągowskich z Konińskiego i osiadł na stałe w Nowej Wsi koło Chodcza w pow. włocławskim.

Przyłączył się do powstania jako jeden z pierwszych ziemian. Był znanym i cenionym dowódcą powstańczym. 8 lutego uderzył na Przedecz, zdobywając magazyny wojskowe z bronią i amunicją. 10 lutego stoczył bój z kolumną rosyjską majora Nelidowa pod Cieplinami, po którym wycofał się w lasy lubostowskie. Poddawszy się pod rozkazy Ludwika Mierosławskiego przeżył klęskę pod Krzywosądzem w dniu 19 lutego i uformował nowy oddział. Po aresztowaniu Zygmunta Padlewskiego Rząd Narodowy mianował Mielęckiego pułkownikiem i naczelnikiem sił zbrojnych woj. mazowieckiego. Ciężko ranny w czasie bitwy pod Mikorzynem koło Ślesina w dniu 22 marca 1863 r. przewieziony został do Kuśnierza w Ks. Poznańskim. Zmarł w Mamliczu 9 lipca 1863 r. Dnia 13 marca na jego pogrzebie w Łabiszynie zgromadziło się ok. 10 tys. ludzi, aby przy palących się beczkach smoły oddać mu hołd.

Surowy w ocenach płk Edmund Callier pisał o nim: Zdanie powszechne o zdolnościach wojskowych Kazimierza Mielęckiego nie było wprawdzie zbyt korzystne, lecz natomiast nikt mu nie zaprzeczy wielu przymiotów bohaterskich, którym tylko zbywało się na dłuższym szeregu doświadczeń wojennych, aby z nich wyrósł wódz wszechstronnie wyrobiony i bohater na wieczną cześć i wdzięczność gnębionej ojczyzny zasługujący. Obywatel polski, właściciel dóbr w Kongresówce, syn zamożnych rodziców, mąż pięknej i młodej małżonki, ojciec małych dzieci, porzucił on wszystko, aby z letargu budzącą się ojczyznę do życia powołać, aby walczyć...^[1]

Przypisy

[edytuj] Literatura:

• Grot Z., Mielęcki Kazimierz, [w:] "PSB", t. XX, s. 773-74,
• Czubiński A., Powstanie 1863/64 na ziemi kaliskiej, [w:] :Zeszyty Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Historia - Zeszyt 6 - 1964 r.