Kazimierz Rodowicz
Z Wikipedii
Kazimierz Rodowicz (ur. 14 stycznia 1885 w Warszawie, zm. 19 kwietnia 1951 w Warszawie) - polski inżynier budownictwa wodnego. Ojciec Jana Rodowicza "Anody".
Otrzymał wykształcenie inżynierskie w Instytucie Inżynierów Komunikacji w Sankt Petersburgu. Naukę kontynuował w Politechnice w Karlsruhe. W latach 1912-1914 pracował w Szkole Politechnicznej we Lwowie. W 1921 podjął pracę w Politechnice Warszawskiej początkowo jako adiunkt i wykładowca w II Katedrze Budownictwa Wodnego. W 1946 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego oraz został kierownikiem II Katedry.
Od 1921 do 1939 pracował w Głównej Dyrekcji Dróg Wodnych (od 1927 jako dyrektor). We wrześniu 1939 został ewakuowany do Brześcia, gdzie w październiku został aresztowany przez władze radzieckie. Dzięki pomocy przyjaciół został zwolniony i powrócił do Warszawy. Podczas okupacji pracował w Urzędzie Dróg wodnych, jako referent oraz doradca w Radzie Technicznej i w Radzie Komunikacyjnej Ministerstwa Komunikacji.
W latach 20. opracował kompleksowy projekt regulacji Wisły z uwzględnieniem regulacji łożysk poszczególnych jej odcinków i dopływów. Przedstawił projekty budowy portów w Krakowie, Płocku i Poznaniu. Kierował budową Portu Handlowego na Pradze w Warszawie. Prowadził prace projektowo-budowlane w węźle dróg wodnych Żerań-Zegrze oraz wstępne prace projektowe budowy zbiorników wodnych w Czorsztynie, Goczałkowicach i Mianowie na Bystrzycy.
Od 1949 członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta (1928) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1938).
[edytuj] Wybrane publikacje naukowe
- Typ nabrzeża w porcie śródlądowym (1924)
- Port handlowy na Wiśle w Warszawie (1926)
- Zagadnienia regulacji rzek w Polsce (1930)
- Droga wodna Warszawa-Bałtyk (1932)
- Ruch wody w korytach naturalnych (1937)
- Porty Płocka i Włocławka (1938)
- Uwagi aktualne dotyczące kierunku rozwoju naszych dróg wodnych (1948)
[edytuj] Źródła
- Biogramy uczonych polskich, Część VII: Nauki o Ziemi i górnicze (pod redakcją Andrzeja Śródki), Ossolineum, Wrocław 1992