Kazimierz Skuras
Z Wikipedii
| Kazimierz Skuras | |
[[Grafika: |150px]] |
|
 |
|
| major | |
| Urodzony | 29 października 1915 Warszawa |
| Zmarł | 7 października 1989 Gdynia |
| Kariera wojskowa | |
| W służbie od | 1939 |
| Stanowiska | komendant Rejonowej Komendy Uzupełnień w Gdyni |
| Najważniejsze bitwy i wojny | II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  |
|
Kazimierz Skuras s. Józefa (ur. 29 października 1915 w Warszawie, zm. 7 października 1989 w Gdyni) – polski oficer w stopniu majora, uczestnik walk w II wojnie światowej.
Student prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1937 powołany do odbycia kursu podchorążych rezerwy do 9 Dywizji Piechoty przy 22 Pułku Piechoty w Siedlcach. Po ukończeniu kursu skierowany do 35 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem. Zwolniony do rezerwy po odbyciu rocznej służby.
W kwietniu 1939 został zmobilizowany i powołany do 35 Pułku Piechoty. W chwili rozpoczęcia wojny był w składzie 35 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem na stanowisku zastępcy dowódcy plutonu, a następnie dowódcą plutonu w kompanii kolarzy. Brał udział w walkach pod Koronowem, bitwą nad Bzurą (Sochaczew) i Palmirami. Podczas walk został kontuzjowany i dostał się do niewoli niemieckiej, przewieziony do obozu jenieckiego "Hohenstein" Stalag I-B (dziś Królikowo koło Olsztynka, województwo warmińsko-mazurskie), w którym przebywał do 22 sierpnia 1940.
Po powrocie ze Stalagu, przez okres pozostałych lat wojny najpierw przebywał w Warszawie do czerwca 1944, a następnie w Zakopanem.
22 marca 1945 ponownie został wcielony do służby i w stopniu starszego sierżanta pełnił służbę zawodową w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Ostrowcu Świętokrzyskim. Następnie został wyznaczony na stanowisko kierownika Referatu Mobilizacji i Poboru w Gdyńskiej Rejonowej Komendzie Uzupełnień.
Od dnia 15 listopada 1948 do 19 listopada 1949 był komendantem Gdyńskiej Rejonowej Komendy Uzupełnień.
Przeniesiony do rezerwy rozkazem personalnym Ministra Obrony Narodowej nr 247 z dnia 12 kwietnia 1950.
W latach 1952-1953 był pracownikiem działu zaopatrzenia w Polskich Liniach Oceanicznych w Gdyni.
W latach 1953-1955 sprawował funkcję przewodniczącego zarządu Spółdzielni Pracy im. Marcelego Nowotki w Gdyni.
Od 1 czerwca 1964 pełni funkcję dyrektora administracyjno-finansowego w Szpitalu Morskim Gdynia-Redłowo.
Spis treści |
[edytuj] Awanse
- sierżant podchorąży – marzec 1938
- podporucznik – 18 czerwca 1945
- porucznik – 19 sierpnia 1946
- kapitan – 20 stycznia 1948
- major – 22 kwietnia 1970 (w rezerwie)
[edytuj] Wykształcenie
- 1937-1938 – kurs podchorążych rezerwy w 22 Pułku Piechoty w Siedlcach
- 1939 – Uniwersytet Warszawski kierunek prawa
[edytuj] Stanowiska
- 1937-1938 – 22 Pułku Piechoty – 9 Dywizja Piechoty w Siedlcach
- 1 września 1939 – 12 września 1939 – pomocnik dowódcy plutonu – kompania kolarzy – 35 Pułk Piechoty w Brześciu nad Bugiem
- 12 września 1939 – 22 września 1939 – dowódca plutonu – kompania kolarzy – 35 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem
-
- 22 września 1939 – 22 sierpnia 1940 – więzień obozu jenieckiego Hohenstein Stalag I B
- 21 marca 1945 – 20 października 1945 – zastępca kierownika referatu mobilizacyjnego – Rejonowej Komendy Uzupełnień w Ostrowcu Świętokrzyskim
- 21 października 1945 – 31 października 1945 – dyspozycja – dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego
- 1 listopada 1945 – 21 kwietnia 1946 – kierownik referatu mobilizacji i poboru – Rejonowej Komendy Uzupełnień w Lęborku
- 25 kwietnia 1946 – 14 listopada 1948 – kierownik referatu mobilizacji i poboru – Rejonowej Komendy Uzupełnień w Gdyni
- 15 listopada 1948 – 19 listopada 1949 – komendant – Rejonowej Komendy Uzupełnień w Gdyni
- 20 listopada 1949 – 12 kwietnia 1950 – dyspozycja – dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego
[edytuj] Odznaczenia i ordery
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 – nadany 18 czerwca 1945
- Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 – nadany 19 sierpnia 1946
- Odznaka Grunwaldzka – nadana 20 stycznia 1948
