Kea

Z Wikipedii

Kea
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	papugowe
Rodzina	papugowate
Podrodzina	papugi
Rodzaj	Nestor
Gatunek	kea
Nazwa systematyczna
Nestor notabilis
Gould, 1856
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: narażony
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Kea (Nestor notabilis) - papuga należąca do rodzaju Nestor, jest gatunkiem endemicznym Nowej Zelandii.

Papuga ta zawdzięcza swoją nazwę wrzaskliwemu nawoływaniu, jakie wydaje z siebie w sytuacji zagrożenia. Kea posiada brązowawe, mieniące się upierzenie, z czerwonawym, niebieskim i zielonym połyskiem na skrzydłach i ogonie. Kea zawsze budziła zainteresowanie, ponieważ jadłospis, złożony głównie z jagód i orzechów, poszerza chętnie o padlinę.

Spis treści 1 Tryb życia 2 Pożywienie 3 Rozmnażanie 4 Ciekawostki 5 Podstawowe dane 6 Jak rozpoznać keę 7 Występowanie 8 Ochrona

[edytuj] Tryb życia

W odległych regionach górskich Nowej Zelandii kea odważa się szukać pożywienia nawet poza granicami lasu. Jest ciekawa świata, dlatego zbliża się chętnie do siedzib ludzkich. Zagląda też do bacówek pasterzy owiec lub chat dla turystów, gdzie potrafi zrobić bałagan, bowiem szukając czegoś do jedzenia lub zabawy, wszystko rozrzuca i dziobie.

Papugi te latają w stadach, wykonują akrobacje powietrzne i uwielbiają ostry wiatr. W piękne, zimowe dni tarzają sie w śniegu, a podczas upałów kąpią się w kałużach.

[edytuj] Pożywienie

Ponieważ największą część pożywienia kei stanowią owoce, spełnia ona istotną rolę przy rozsiewaniu nasion. Ptak ten żywi się również twardymi korzeniami, bulwami, nasionami, kwiatami, jagodami i robakami, czasem pije nektar z kwiatów. Zdarza mu się zjadać padlinę, bardzo chętnie wybiera też odpadki na wysypiskach śmieci.

[edytuj] Rozmnażanie

Kea dojrzewa płciowo dopiero w wieku 3 lat. Na gniazdo wybiera najczęściej miejsce w szczelinie skalnej i buduje je nawet kilka lat. Gniazdo zbudowane jest z gałęzi, mchu i porostów. pora lęgowa przypada na okres od lipca do stycznia. Samica znosi 2-4 jaja i wysiaduje je przez 3-4 tygodnie. W tym czasie samiec karmi samicę i pilnuje gniazda. Pisklęta karmione są przez rodziców, dopóki nie nauczą się latać, to znaczy przez około 13 dni.

[edytuj] Ciekawostki

• Samczyk nie zadowala się jedną partnerką, może mieć harem złożony nawet z 4 samic.

• Kiedy o ptaku tym zaczęto mówić, że atakuje i uśmierca owce, władze państwa wyznaczyły nagrodę za każdy przyniesiony dziób. Chociaż agresywne zachowanie kei wobec owiec nie zostało nigdy udowodnione, w latach 1943-1945 uśmiercono 6819 ptaków.

• Kea chętnie wybiera szpik z kości padliny.

[edytuj] Podstawowe dane

• Wielkość: Długość: 46 cm. Rozpiętość skrzydeł: 90 cm. Ciężar: 800-1000 g.

• Rozmnażanie: Dojrzałość płciowa: Najwcześniej w 3 roku życia. Okres lęgowy: Lipiec - styczeń. Liczba składanych jaj: 2-4. Czas trwania wylęgu: 21-24 dni. Wychowanie młodych: 13-14 dni, czasem dłużej.

• Tryb życia: Zwyczaje: Ptak towarzyski, biega schylony ku ziemi. Głosy: Głośne kea. Pożywienia: Jagody, odpadki, padlina. Długość życia: Najstarszy odnotowany wiek to 15 lat.

• Blisko spokrewnione gatunki: Innym gatunkiem tego rodzaju jest kaka, który również żyje na Nowej Zelandii.

[edytuj] Jak rozpoznać keę

Obie płci na pierwszy rzut oka wyglądają identycznie, samiec jest jedynie odrobinę większy. u obydwu płci występuje zielonooliwkowe upierzenie, jaśniejsze na piersi i mocno mieniące się na grzbiecie i skrzydłach. Pióra po spodniej stronie skrzydeł są jasnoczerwone, a wewnętrzna strona ogona ciemnoczerwona. Reszta ogona ma kolor bladozielony. Młode ptaki są jasne, oliwkowożółte.

Gniazdo: Papuga buduje gniazdo na drzewie lub w szczelinach skalnych. oboje rodzice wspólnie wyściełają gniazdo gałązkami i porostami.

Lot: W locie wyraźnie widać oliwkowozielone upierzenie i jasnoczerwony spód skrzydeł.

Jaja: Samica znosi 2-4 gładkie białe jaja.

[edytuj] Występowanie

Kea występuje w górzystych regionach Nowej Zelandii.

[edytuj] Ochrona

Kiedyś uważano keę za kataklizm - krążyły o niej legendy, że uśmierca i pożera owce, czego jednak nie udowodniono. Dla zwiększenia liczebności tej interesującej papugi konieczne było podjęcie akcji ratunkowych i organizowanie rezerwatów.