Kitesurfing

Z Wikipedii

Kitesurfer w okolicach Helu

Kitesurfer

Rodzaje latawców

Kitesurferzy w Rewie

Kitesurfing (także kiteboarding) — sport wodny, odmiana surfingu, technicznie podobny do windsurfingu, jednak różni się znacząco w sposobie prowadzeniu deski – prowadzi się ją tak jak podczas jazdy na fali, na krawędzi (podobnie do snowboardu), w windsurfingu natomiast deska prowadzona jest płasko. Od tego ostatniego różni się także konstrukcją pędnika - zamiast klasycznego żagla używana tu jest odmiana latawca-paralotni utrzymywanego przez żeglującego kitesurfera w znacznej odległości, na uprzęży.

Sport ten uprawiany jest zarówno na akwenach słodkowodnych (sprzyjające wiatry wieją np. w dolinach alpejskich, np. w południowym Tyrolu), jak i morskich (np. na polskim wybrzeżu Bałtyku).

[edytuj] Sprzęt

Uprząż składa się z czterech (dawniej dwóch) linek długości rzędu kilkudziesięciu (27) metrów, haka mocującego dwie z linek do specjalnego trapezu oraz drążka sterowniczego (baru), do którego przymocowane są dwie pozostałe linki. Trapez może stanowić siedzisko dla kitesurfera lub obejmować go w pasie (rysunek z boku). Niektórzy kitesurferzy pływają niewpięci do trapezu, wykonując jednocześnie różne zaawansowane triki (np. handlepassy polegające na przełożeniu baru z jednej ręki do drugiej za plecami, podczas skoku).

Deski produkowane z przeznaczeniem do kitesurfingu mają długość od 1 do 2,5 metrów i niewielką wyporność, ale niektórzy używają także zwykłych (niespecjalizowanych) desek surfingowych. Specjalizowane deski utrzymują się samodzielnie na wodzie, ale toną pod ciężarem człowieka. Podczas żeglowania utrzymują się na wodzie dzięki sile ciągu latawca. Konkretny kształt, długość i wyporność dobiera się do upodobań i umiejętności kitesurfera (większe są odpowiednie dla początkujących).

Latawiec, służący za źródło energii napędowej może mieć powierzchnię od kilku do ponad dwudziestu metrów kwadratowych (wymiar jest podany zwykle na zewnętrznej części latawca w metrach). Latawce wykonuje się w dwóch wariantach:

LEI (ang. Leading Edge Inflatable kite) – ze sztywną (pompowaną) krawędzią natarcia i listwami usztywniającymi (również pompowanymi). Na rysunku widoczny po prawej (czerwonobrązowy).
Bow (z ang. łuk) – bardzo podobne w konstrukcji do latawców LEI, mają jednak mocniej zakrzywioną krawędź natarcia i zbliżoną do prostej przeciwną krawędź, są też bardziej płaskie. Na rysunku po prawej widoczny po lewej (beżowy).
Komorowe – miękkie i bardziej podobne w konstrukcji do paralotni, popularniejsze na lądzie ze względu na to, że łatwiej jest je wystartować z ziemi. Na rysunku po prawej widoczny na górze (żółtozielony).