Z Wikipedii
Klejówka kleista (Gomphidius glutinosus (Schaeff. ex Fr.) , Klejówka świerkowa (Skiergiełło 1960) - grzyb z rodziny klejówkowatych. W Polsce jest gatunkiem średnio pospolitym, występuje przeważnie pojedynczo, lub po kilka sztuk, rzadko spotyka się go w liczniejszych skupiskach. W górach występuje częściej, niż na niżu.
[edytuj] Charakterystyka
- Kapelusz
- O średnicy 5-13 cm, gładki i pokryty śluzem (w czasie suszy wysycha), o orzechowym lub brązowym kolorze, często z charakterystycznym liliowym odcieniem. Młode okazy mają bardziej intensywny kolor. Często z brzegów kapelusza zwisają śluzowate resztki osłony.
- Blaszki
- Rzadkie, różnej długości, zbiegające przy trzonie. Na młodych okazach białawe, na starszych ciemniejsze.
- Trzon
- Białawy, dołem miejscami żółtawy, lepki i pokryty śluzem. Pod kapeluszem resztki śluzowatej osłony. Ma wysokość 5-9 cm.
- Miąższ
- Pod kapeluszem brązowawy, w dolnej części miejscami cytrynowy, poza tym białawy. Ma łagodny smak i słaby zapach.
- Wysyp zarodników
- Wysyp czarny. Zarodniki: wydłużone, gładkie o rozmiarach 18-22 x 5-8 μm.
- Biotop, wymagania
- Lasy iglaste, najczęściej pod młodymi świerkami, na brzegach lasu, polanach, przy drogach leśnych. Owocniki pojawiają się od lipca do października.
- Grzyb jadalny : Jadalny, ale średniej jakości. Ze względu na kleistość trudny do transportu i pracochłonny przy przyrządzaniu. Należy bowiem z kapeluszy usunąć lepką i kwaskowatą skórkę.
[edytuj] Ciekawostki
- Ludowe nazwy: czop, klejak, ślimak, ślimaczek, tłuszcz, tłuścioch.
[edytuj] Bibliografia
- Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
- Henryk Orłoś: Atlas grzybów leśnych. Warszawa: PWRiL, 1974.
