Koń Przewalskiego
Z Wikipedii
| Koń Przewalskiego | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | ssaki żyworodne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Szczep | łożyskowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | nieparzystokopytne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podrząd | koniokształtne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | koniowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | Equus | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | koń Przewalskiego | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Equus przewalskii | |||||||||||||||||||||||||||||
| Poliakov, 1881 | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
| Zasięg występowania | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Koń Przewalskiego (Equus przewalskii) - jedyny dziko żyjący gatunek koni. Ostatnie dziko żyjące osobniki spotyka się w Mongolii i Chinach.
Gatunek ten został nazwany na cześć rosyjskiego odkrywcy, podróżnika i geografa Nikołaja Przewalskiego, który w 1879 r. zebrał materiały badawcze, na podstawie których Poliakov opisał to zwierzę w 1881 roku. Wiele koni Przewalskiego zostało schwytanych na początku XX wieku i umieszczonych w ogrodach zoologicznych. Z tych 12-15 rozmnażało się w niewoli i od nich pochodzi obecna populacja tego gatunku.
- Opis
- Przypomina konia domowego, od którego odróżnia go krótka, stojąca grzywa oraz brak grzywki na czole. Ponadto różni się ilością chromosomów, choć krzyżówki są płodne. W szacie letniej sierść krótka, rdzawa na grzbiecie i bokach, brzuch żółtobiały. W szacie zimowej sierść dłuższa i jaśniejsza. Na grzbiecie ciemna pręga. Nogi pręgowane do wysokości mniej więcej kolan. Klacze mniejsze od ogierów.
- Wymiary
- długość 180 cm - 230 cm oraz ogon do 90 cm
Wysokość w kłębie - 125 - 145 cm
Masa około 200-350 kg.
- Biotop
- Niegdyś zamieszkiwał w licznych stadach stepy i półpustynie Azji Środkowej porośnięte przez roślinność halofilną. Dobrze rozmnaża się w niewoli.
- Populacja
- W ogrodach zoologicznych na całym świecie w 2005 żyło około 1500 koni tego gatunku wywodzących się od 31 koni które umieszczono w zoo w 1945 oraz około 250 koni żyjących na wolności w Mongolii[1]. Oficjalnie koń Przewalskiego uznawany jest przez IUCN za gatunek wymarły na wolności[2].
[edytuj] Systematyka
Klasyfikacja gatunku nie jest jednoznaczna. Obecnie spotyka się trzy stanowiska:
- wyżej przedstawione - Equus przewalskii jako odrębny gatunek rodzaju Equus
- Equus ferus przewalskii - podgatunek konia dzikiego (Equus ferus)
- Equus caballus przewalskii - podgatunek konia domowego (Equus caballus)
Przypisy
- ↑ "An extraordinary return from the brink of extinction for worlds last wild horse"
- ↑ BirdLife International 2007. Equus ferus ssp. przewalskii. In: IUCN 2007. 2007 Red List of Threatened Species. <www.iucnredlist.org>. [Dostęp 7 kwietnia 2008].
