Kodeks Petropolitanus Purpureus
Z Wikipedii
Codex Petropolitanus purpureus N or 022 (Gregory-Aland )
Grecki rękopis Nowego Testamentu pisany majuskułą. Powstał w VI wieku, zawiera cztery Ewangelie z niewielkimi brakami. Stanowi go 231 pergaminowych kart (32 na 27 cm) nasączonych purpurą. Pisany jest srebrnym atramentem, imiona święte — złotym atramentem, w dwóch kolumnach. Należy do grupy "purpurowych kodeksów uncjalnych" stanowionej jeszcze przez trzy inne kodeksy (Φ, O, Σ).
Opuszczone zostały następujące teksty: Łk 22, 43-44; J 7, 53 – 8, 11. Brak tych tekstów jest charakterystyczny dla rękopisów rodziny aleksandryjskiej, kodeks jednak reprezentuje tekst bizantyjski.
Powstał prawdopodobnie w Konstantynopolu. W XII wieku został rozczłonkowany przez krzyżowców i dlatego przechowywany jest dziś w różnych bibliotekach Europy. Największa jego część, bo 192 kart znajduje się w Petersburgu[1], 33 kart na Patmos, natomiast pozostałe karty w: Londynie, Nowym Jorku, Rzymie, Wiedniu, Atenach i Lermie (Grecja). Zasadniczo biorąc przekazuje tekst bizantyjski w jego wczesnej fazie. W niektórych partiach przekazuje tekst cezarejski. W niewielkim stopniu skażony naleciałościami wszystkich pozostałych tekstów. Wydany facsimile w 2002 w Atenach.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Kodeks N (022) w Encyclopedia of Textual Criticism
[edytuj] Literatura
- Aland K. Aland B., Der Text des Neuen Testaments, Duetsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1989.
- B.M. Metzger, Manuscripts of the Greek Bible: An Introduction to Palaeography, Oxford University Press, Oxford 1981.
Przypisy
- ↑ W 1896 roku Rosja zakupiła większą część kodeksu.