Kokcydioza królików
Z Wikipedii
Kokcydioza u królików jest wywoływana przez dwa rodzaje pasożytów:
- Eimeria stiedae - atakujący nabłonek wątroby
- Eimeria perforans - atakujący nabłonek jelit
Kokcydioza jest wysoce śmiertelną chorobą szczególnie u młodych królików (do 5 miesiąca życia; czynnikami sprzyjającymi są: złe odżywianie, nie higieniczne, ciasne pomieszczenia). Walka z tym pasożytem jest trudna bo wytwarzane oocysty są odporne na czynniki zewnętrzne środowiska.
[edytuj] Cykl rozwojowy
Postaciami inwazyjnymi są oocysty o wielkości ok. 20 mikronów zawierające w swoim wnętrzu sporozoity. W przewodzie pokarmowym królika soki trawienne rozpuszczają otoczkę oocysty i sporozoity wydostają się do światła jelita i atakują komórki nabłonka jelitowego lub komórki nabłonka przewodów żółciowych (eimeria stiedae). Bardzo szybko dzielą się w procesie zwanym schizogonią. W wyniku licznych podziałów powstają nowe osobniki Merozoity, które atakują kolejne komórki nabłonka. Po kilku podziałach bezpłciowych następuje rozmnażanie płciowe - Gamogonia. Niektóre merozoity przekształcają się w męską mikrogametę a część w żeńskie makrogamety. Ruchliwa, wrzecionowata mikrogameta wnika do makrogamety , zlewa sie z nią i tworzy zygotę. Zygota wytwarza mocną otoczkę i zamienia się w oocystę. W oocyście przebiega dalszy rozwój pasożyta - Sporogonia. Przy sprzyjających warunkach ( temp. 24°C, tlen, odpowiednia wilgotność) po 2-3 dniach powstają 4 spory po 2 sporozoity.Nasilenie kokcydiozy zależne jest od ilości połkniętych oocyst.
[edytuj] Objawy
Króliki tracą apetyt, chudną, pojawia się osłabienie i niedokrwistość (blade błony śluzowe), wzdęcia brzucha, silny obrzęk wątroby, biegunka i żółtaczka.
[edytuj] Zmiany anatomopatologiczne
Przy E. stiedae powiększona jest wątroba a na jej powierzchni są liczne, białawe, lub żółtawe guzki wielkości od ziarna prosa do ziarna grochu. Przy E. perforans dominuje nieżytowe zapalenie jelita cienkiego. Ściana jelit jest pogrubiała i mocno zaczerwieniona, po przekrojeniu ich na błonie śluzowej widać serowate ogniska o średnicy 2-3 mm, ułożone pojedynczo lub w skupiskach.
