Komitet Narodowy Polski (1917-1919)
Z Wikipedii
Komitet Narodowy Polski w Paryżu – założona 15 sierpnia 1917 w Lozannie przez Romana Dmowskiego polska organizacja polityczna działająca w latach 1917-1919. Jako siedzibę obrała Paryż. Celem Komitetu była odbudowa państwa polskiego przy pomocy państw Ententy.
Jego przywódcami byli Roman Dmowski, Ignacy Jan Paderewski, Erazm Piltz, Stanisław Kozicki, Marian Seyda i Maurycy Zamoyski. Było to porozumienie między politykami Narodowej Demokracji (ND) a Stronnictwem Polityki Realnej (SPR). KNP prowadził politykę zagraniczną odradzającego się państwa polskiego i organizował Armię Polską we Francji. Był uznany przez rządy Francji (20 września), Wielkiej Brytanii (15 października), Włoch (30 października), USA (10 listopada 1917) za oficjalnego reprezentanta odradzającej się państwowo Polski. KNP uznał powstały 16 stycznia 1919 rząd Ignacego Jana Paderewskiego i rozwiązał się.
Bezpośrednią przyczyną jego powołania było zwycięstwo rewolucji lutowej w Rosji, która sprzeciwiała się tworzeniu jakichkolwiek polskich formacji zbrojnych u boku państw Ententy. Do zadań KNP należało:
- kierowanie i reprezentowanie polityki polskiej wobec państw Ententy.
- kierownictwo sprawami politycznymi armii polskiej we Francji, oraz moralna i materialna nad nią opieka.
- opieka konsularna nad Polakami przebywającymi w państwach Ententy.
