Konstancja wrocławska

Z Wikipedii

Konstancja (ur. przed 1227, zm. 21 lutego między 1253 a 1257) – księżniczka śląska, księżna kujawska z dynastii Piastów.

Córka księcia śląskiego, krakowskiego i wielkopolskiego Henryka II Pobożnego oraz Anny, córki króla Czech Przemysła Ottokara I. Żona księcia kujawskiego Kazimierza I. Matka księcia sieradzkiego, łęczyckiego, sandomierskiego i krakowskiego Leszka Czarnego oraz księcia inowrocławskiego Siemomysła.

Jej imię nawiązywało do babki od strony matki – Konstancji, królowej czeskiej.

W 1239 została wydana za mąż za księcia kujawskiego Kazimierza I. Małżeństwo to było wynikiem polityki jej ojca, Henryka II Pobożnego, który poprzez ślub córki z synem Konrada I mazowieckiego chciał osłabić mazowieckiego rywala, z którym od lat wraz z ojcem, Henrykiem I Brodatym, prowadził walki o Kraków. Związek ten przypieczętowywał sojusz polityczny książąt śląskiego i kujawskiego. Rozwścieczony tymi planami Konrad nakazał zamordować prowadzącego przedmałżeńskie negocjacje scholastyka płockiego Jana Czaplę, za co została nałożona na niego klątwa, a jego ziemie zostały obłożone interdyktem. Jako posag Piastówna wniosła mężowi kasztelanię lądzką. W czasie trwającego kilkanaście lat małżeństwa Konstancja urodziła dwóch synów: Leszka Czarnego i Siemomysła.

[edytuj] Bibliografia

• Jurek T., Konstancja, (w:) Piastowie. Leksykon biograficzny, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1999, s. 413-414.