Konstanty Drucki-Lubecki
Z Wikipedii
Konstanty Drucki-Lubecki (ur. 13 marca 1893 w majątku Porochońsk, powiat Pińsk, zm. 1940 w ZSRR) – książę herbu Druck, generał brygady Wojska Polskiego. Pochodził z rodziny ziemiańskiej (książęcej). Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej (pod koniec służby podporucznik w 12 pułku huzarów), był ranny. Od grudnia 1917 żołnierz szwadronu polskiego pod dowództwem rotmistrza Konstantego Plisowskiego. W latach 1918-1921 w oddziale konnym Samoobrony Wileńskiej (dochodząc do stanowiska dowódcy pułku), jako rotmistrz w październiku 1920 dowodził szwadronem i po walkach umożliwił piechocie zajęcie linii demarkacyjnej w okolicy Mińska. Za czyn ten został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy.
W okresie międzywojennym był m.in. wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Kawalerii, dowódcą 2 pułku szwoleżerów, zastępcą dowódcy Wileńskiej Brygady Kawalerii (sierpień 1938), wreszcie dowódcą tej Brygady (1939). Dowodził nią w wojnie 1939; 26 września 1939 został ranny we wsi Leszczesna, trafił do niewoli sowieckiej. Został zamordowany w Katyniu.
Pośmiertnie awansowany przez generała Władysława Andersa do stopnia generała brygady (1964).
Autor podręczników i artykułów w prasie wojskowej.
[edytuj] Źródła
- Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945, tom II, część 2, Koszalin 1993
