Konwejer
Z Wikipedii
Konwejer - z ang. conveyor (taśmociąg) - standardowa metoda przesłuchań przez NKWD i inne policje polityczne w krajach komunistycznych (Polska - UB i Informacja Wojskowa, Węgry - AVH, NRD - Stasi, Czechoslowacja - StB, Rumunia - Securitate itd.) w okresie stalinizmu.
Konwejer służył wydobyciu od przesłuchiwanego przyznania się do spreparowanych oskarżeń poprzez przesłuchiwanie non stop jednego człowieka przez wiele dni i nocy, przez kilku, zmieniających się oficerów śledczych. Brak snu, zimno, głodowe posiłki stanowiły presję na więźnia, której w praktyce nikt nie potrafił na dłuższą metę się oprzeć. Konwejer zastosowano po raz pierwszy na szeroką skalę w ZSRR podczas wielkiej czystki i stosowano następnie jako standardową metodę przesłuchań.
Celem konwejera nie było uzyskanie informacji, lecz psychiczne złamanie więźnia i zmuszenie go do samooskarżania się. W przypadku, gdy śledczy nie mieli czasu na długotrwałą technikę konwejera, lub gdy zależało im istotnie na wydobyciu z przesłuchiwanego jakichś informacji, stosowano bicie i tortury (zamiast, lub łącznie z konwejerem).
Zobacz też: Wielki terror
[edytuj] Bibliografia
- Robert Conquest The Great Terror (1968), wydanie uzupełnione: The Great Terror: A Reassessment (1990) ISBN 0-19-505580-2; wydanie polskie: Wielki Terror, Warszawa 1997, ISBN 83-902063-9-0
- Aleksander Weissberg-Cybulski Wielka czystka, Warszawa 1990
- Zbigniew Stypułkowski Zaproszenie do Moskwy, Warszawa 1991 (wyd 3 – pierwsze krajowe) ISBN 83-85195-06-8
- Aleksander Wat Mój Wiek, Warszawa 1990, ISBN 83-07-02054-9
- Władysław Anders Bez ostatniego rozdziału wyd. 1 krajowe Warszawa 1992, ISBN 83-7038-136-7
