Kosieczyn

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Współrzędne: 52°13'43.04" N 15°49'14.94" E52.2286222 15.8208167 (Kosieczyn)


Kosieczyn
Województwo	lubuskie
Powiat	świebodziński
Gmina	Zbąszynek
Położenie	52° 13' 43.04'' N 15° 49' 14.94'' E
Liczba mieszkańców • liczba ludności	950
Strefa numeracyjna (do 2005)	068
Kod pocztowy	66-210 Zbąszynek
Tablice rejestracyjne	FSW
Położenie na mapie Polski Kosieczyn
Dwór Lossowów
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Kosieczyn (do 1945 niem. Kuschten) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim w powiecie świebodzińskim w gminie Zbąszynek.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Po raz pierwszy wieś wzmiankowana w roku 1334 jako Kosiczyn. Powtórnie wzmianka z roku 1396, kiedy to należała do Macieja Waty z Nądni. Po jego śmierci "Koszeczino" przeszło w ręce wdowy i synów. W 1406 ówcześni właściciele, Samsonowie z Nądni stają się fundatorami pierwszego, znanego kościoła we wsi, choć jedna z czternastowiecznych kronik wspomina o plebanie wsi. Jego budowa zostaje ukończona w roku 1408, i zostaje on konsekrowany pw. św. Ap. Szymona i Judy Tadeusza przez poznańskiego biskupa Alberta II Jastrzębca. Przez większą część XVI w. Kosieczyn należał do rodziny Kosickich. Z 1574 r. pochodzi informacja, że w drodze ugody Kosieczyn i nieodległą Chlastawę podzielone zostały pomiędzy: Jana Zakrzewskiego i Macieja Proskiego, Jana Jaromierskiego, Jurgę Kosickiego i Zofię Kosicką oraz Jana Lutomskiego i Sebastiana Dąbrowskiego.

W późniejszym czasie miejscowość w posiadaniu rodzin Lucke, Prittwitzów, Lossowów, Schlichtyngów, Bronikowskich i Dziembowskich.

W XIX w. Kosieczyn znajduje się rękach Zakrzewskich. Jeden z nich, Gustaw Zygmunt Adolf w 1835 r. otrzymuje dziedziczny tytuł hrabiowski od króla Prus Friedricha Wilhelma. W tym czasie wieś znalazła się w powiecie międzyrzeckim. Działała tu poczta; ale nie wiadomo, czy była szkoła, wspomniana w wizytacji Braneckiego z 1640 r. ("Dom szkolny w Kosieczynie jest dostateczny, ale dach w nim zły. Rektorem szkoły jest Andrzej z Kopanicy"). W drugiej połowie XIX w. wieś liczyła 92 domy, zamieszkiwane przez 669 osób (480 ewangelików i 189 katolików). Majątek ziemski obejmował folwark Kosieczyn, Nowy Gościniec i folwark Bronikowo zamieszkiwane przez 213 osób (84 katolików i 129 ewangelików). W majątku (1251 ha) należącym do Wojciecha Zakrzewskiego znajdowała się gorzelnia, browar, cegielnia i fabryka serów.

Kościół pw. św. Ap. Szymona i Judy Tadeusza

Pałac Zakrzewskich

[edytuj] Zabytki

Modrzewiowy kościół z roku 1408 (według najnowszych badań dendrochrononologicznych nieco starszy (ale drewno musi wyschnąć). Wieża, wbrew pierwotnym przypuszczeniom, iż pochodzi z XVI lub XVII wieku, powstała około 1431 roku. Istniejący kościół został wzniesiony na rzucie prostokąta, z prosto zamkniętym prezbiterium od strony wschodniej, przedłużonym zakrystią, dobudowaną prawdopodobnie w wieku XVII. Można przypuszczać, że świątynia była wielokrotnie rekonstruowana na planie pierwotnego kościoła. W 1958 r. południowa ściana zostaje wzmocniona stalowymi podporami. Prezbiterium: obraz Matki Bożej Królowej Świata z XVI w. Jest to drugi (po kościele pw. św. Mikołaja w Tarnowie Pałuckim) co do starszeństwa drewnianym kościołem na ziemiach polskich. W wyniku remontu południowa ściana nie jest już wzmacniana stalowymi podporami.

Listopad 2007r. Trwa Remont dachu kościoła. Pod koniec listopada zakończono remont dachu w kościele odkryto freski, niestety nie da się ich odnowić.

Barokowy dwór, wzniesiony w końcu XVIII wieku przez spolszczoną rodzinę Lossowów. Budynek z rozłożystym dachem łamanym i piętrowym ryzalitem.
W połowie XIX wieku we wsi powstaje neogotycki dwór Zakrzewskich.
Zabytkowa, XIX - wieczna kuźnia, którą obecnie można oglądać w skansenie w Ochli.