Kot tygrysi

Z Wikipedii

Kot tygrysi
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	kotowate
Rodzaj	Leopardus
Gatunek	kot tygrysi
Nazwa systematyczna
Leopardus tigrinus
(Schreber, 1775)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: podwyższonego ryzyka
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Kot tygrysi, oncilla (Leopardus tigrinus syn. Felis tigrinus) - ssak z rodziny kotowatych, zamieszkujący Amerykę Środkową i Południową od Kostaryki po Paragwaj, południową Brazylię i północną Argentynę. Od oncilli wywodzą się prawdopodobnie takie gatunki jak: ocelot, margaj, kot argentyński i kot pampasowy.

Spis treści 1 Charakterystyka ogólna 1.1 Pokarm 1.2 Rozród 1.3 Tryb życia 1.4 Siedlisko 2 Status 3 Bibliografia

[edytuj] Charakterystyka ogólna

Ten niewielki dziki kot bardzo przypomina margaja, choć jest od niego mniejszy, smuklejszy i ma krótszy ogon. Głowa wąska, duże zaokrąglone uszy. Kolory w zakresie od czerwonożółtego do szarożółtego. Wykazuje też podobieństwo do kota bengalskiego, od którego różni się deseniem na pysku (brak białych obwódek dookoła oczu) i tym, że ogon zawsze jest paskowany poprzecznie (nie cętkowany).

[edytuj] Pokarm

Typowy oportunista pokarmowy, odżywia się tym, co jest akurat dostępne w środowisku. W suchych rejonach Brazylii odżywia się jaszczurkami, gdzie indziej ich pokarm stanowią przede wszystkim gryzonie.

[edytuj] Rozród

Ciąża trwa 74-76 dni, w miocie 1-2 kocięta; młode ssą do 3 miesięcy, dojrzałość płciową osiągają w wieku 2-2,5 lat.

[edytuj] Tryb życia

Podobnie jak margaj i ocelot prowadzi samotniczy, nocny tryb życia.

[edytuj] Siedlisko

Górskie lasy deszczowe, lasy subtropikalne, suche lasy liściaste i półpustynne zarośla kolczaste typu caatinga.

[edytuj] Status

Koty te są zabijane dla futra, jeszcze w latach 70. i 80. XX wieku sam Paragwaj eksportował 85 tys. skór rocznie. Obecnie handel międzynarodowy został w znacznym stopniu ograniczony. Innym zagrożeniem są postępujące zmiany środowiska; wydaje się jednak, że oncilla ma duże zdolności adaptacyjne.

[edytuj] Bibliografia