Kukułka czubata

Z Wikipedii

Kukułka czubata
Na drugim planie osobnik młodociany
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	kukułkowe
Rodzina	kukułkowate
Gatunek	kukułka czubata
Nazwa systematyczna
Clamator glandarius
(Linnaeus, 1758)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Kukułka czubata (Clamator glandarius) - średni ptak wędrowny z rodziny kukułkowatych, podrodziny kukułek zamieszkujący Półwysep Iberyjski, południe Półwyspu Bałkańskiego, Azję Mniejszą, na Bliskim Wschodzie i w północnej Afryce. Zimuje w Afryce Południowej. Do Polski zalatuje sporadycznie.

Cechy gatunku 

Wysmukłe ciało, wyraźny czubek na głowie i wyraźnie schodkowany ogon. Czubek, wierzch i boki głowy szare, wierzch ciała rdzawooliwkowy z białymi plamkami, spód ciała biały, na szyi i gardle ochrowy nalot.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 40 cm
rozpiętość skrzydeł 63 cm

Biotop 

Świetliste lasy liściaste, tereny otwarte o pojedynczych krzewach, parki i aleje.

Gniazdo 

Pasożyt lęgowy, składający jaja niemal wyłącznie w gniazdach ptaków krukowatych.

Jaja 

Składa około 15-25 jaj.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 12 do 15 dni. W jednym gnieździe do trzech piskląt kukułki czubatej, prawdopodobnie pochodzących od różnych samic. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 18 dniach.

Pożywienie 

Duże owady i ich larwy.

Ochrona 

Objęta ochroną gatunkową.

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski.