Kwiat kalafiora

Z Wikipedii

Kwiat kalafiora – trzeci tom cyklu Jeżycjada; powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 1981. W 1982 roku wpisana na Listę Honorową IBBY.

[edytuj] Krótko o treści i głównej bohaterce

W Kwiecie kalafiora czytelnicy Jeżycjady po raz pierwszy spotykają rodzinę Borejków, której perypetie stają się odtąd jednym z najważniejszych elementów cyklu. Główną bohaterką jest Gabrysia Borejko, najstarsza z czterech sióstr, przeżywająca rozterki sercowe i problemy w szkole, koszykarka. Do jej zmartwień dochodzi także konieczność opieki nad domem i młodszym rodzeństwem, gdy pani Borejko trafia na dłużej do szpitala. Kłopoty się mnożą: młodsze siostry są niezwykle absorbujące, zwłaszcza jedna z nich niepokojąco dziwnie się zachowuje, a do tego w życie Borejków zaczyna się wtrącać wścibska i nieżyczliwa sąsiadka. Gabrysia, starając się zapanować nad wszystkim, stopniowo odkrywa, jak bardzo była wyręczana w domowych obowiązkach przez zapracowaną matkę. Jednocześnie wokół pogodnej, energicznej, chętnej do pomocy innym i lubiącej się śmiać Gabrysi gromadzi się grupka przyjaciół, znających się z koła teatralnego przygotowującego przedstawienie Hamleta w poprzedniej części - Kłamczusze: Aniela, Robrojek, Danusia i inni. Wspólnie zakładają grupę ESD- Eksperymentalny Sygnał Dobra, towarzystwo dyskusyjne, mające badać wpływ uśmiechu (sygnału dobra) na innych ludzi.

[edytuj] Tytuł książki

Tytuł książki pochodzi od złośliwej uwagi, którą rzuca w twarz Gabrysi Janusz Pyziak, kolega z sekcji koszykarskiej, rozgoryczony brakiem efektów swoich zabiegów mających na celu zawrócenie dziewczynie w głowie. Skompromitowany przez Gabrysię przed całą żeńską drużyną koszykarską, której uczestniczki - jak się okazało - wszystkie miały okazję słuchać tych samych komplementów i romantycznych porównań do kwiatu jabłoni, mówi jej, że jest prozaiczna jak kalafior.

[edytuj] Bohaterowie

Gabrysia Borejko – najstarsza córka Borejków, licealistka, opiekuje się młodszym rodzeństwem (i swoim ojcem) pod nieobecność mamy; idealistka, pełna humoru i energii a także grała w koszykówkę w wolnych chwilach, wierzy w dobro i moc uśmiechu; na swej drodzę spotyka Pyziaka, uwodziciela i "romantyka"
Ida Borejko – druga córka Borejków; podlotek w pełnym tego słowa znaczeniu; histeryczka, hipochondryczka, pragnie przeżyć melodramatyczną miłość
Natalia Borejko – trzecia córka Borejków, zwana potocznie Nutrią (ze względu na swe okazałe siekacze i nieskończoną miłość do wody); mówi o sobie wyłącznie w rodzaju męskim
Patrycja Borejko – najmłodsza córka Borejków; śliczny barokowy aniołek, zwany ze względu na swe urocze okrągłości Pulpecją; słodka dziewczynka o stalowym charakterze, charakterystyczny wykwit trudnych czasów PRL-u
Melania (Mila) Borejko – matka czterech córek, despotyczny przywódca w domu na ulicy Roosevelta; cicha bohaterka, miła, troskliwa, wrażliwa, pełna wewnętrznej siły
Ignacy Borejko – jedyny mężczyzna w domu Borejków; filolog klasyczny i bibliotekoznawca; żyje w świecie odległym o dwa tysiące lat, łagodny, spokojny, dobry; zapomniany typ człowieka w dzisiejszej cywilizacji pieniędzy i pośpiechu
Janusz Pyziak – koszykarz, wywróci świat Gaby do góry nogami; szczególnie lubiany przez Ignacego Borejkę; ma zamiłowanie do roślinności - kwiatu jabłoni i kalafiora...
Pan Kaczmarek - blokowy; uprzejmy człowiek; bardzo obowiązkowy
Pani Szczepańska – wścibska sąsiadka Borejków; generalnie bardzo, bardzo samotna staruszka
Aniela Kowalik - samozwańcza prezeska grupy ESD,artystyczna dusza, znana z "Kłamczuchy"
Robert Rojek – występujący pod pseudonimem Robrojek; przyjaciel Gabrysi, pomaga jej w trudnych chwilach
Profesor Dmuchawiec – wychowawca Gabrysi, sympatyczny polonista, który wierzy w dobro i zło