Lakonia
Z Wikipedii
Lakonia (gr. Λακωνία) - kraina historyczna w południowej starożytnej Grecji, położona w południowo-wschodniej części Półwyspu Peloponeskiego. Największym miastem była Sparta. Uczono tam mówić i odpowiadać na pytania możliwie jak najkrócej dlatego ten styl nazywany jest lakonicznym sposobem mówienia.
Obecnie Lakonia jest prefekturą Republiki Greckiej ze stolicą w nowożytnej Sparcie, w regionie administracym Peloponez. Graniczy od północy z prefekturą Arkadia, od zachodu z Mesenią. Powierzchnia prefektury wynosi 3636 km², mieszka tu około 100,8 tys. ludzi (stan z roku 2005).
[edytuj] Warunki naturalne
Lakonia jest krainą górzystą, przebiega tędy pasmo gór Tajget z najwyższym szczytem o tej samej nazwie (zob. góra Tajget) wznoszącym się 2407 m. nad poziom morza. Najdłuższą rzeką Lakonii jest przepływająca przez Spartę rzeka Eurotas. Linie brzegowa silna rozczłonkowana z półwyspami Mani i Lakońskim wrzynającymi się daleko w głąb morza.
[edytuj] Historia
Lakonia ze stolicą w Sparcie tworzyła w starożytności silne militarnie państwo. Powstał tu Związek Peloponeski.
W II tysiącleciu p.n.e. Lakonia została podbita przez Achajów, a od 146 p.n.e. znalazła się pod kontrolą Rzymian jako część prowincji rzymskiej Achaja. W VI wieku n.e. podbita przejściowo przez Słowian. W okresie średniowiecza na jej terenie toczyły się walki pomiędzy Słowianami, Turkami, Frankami i Bizancjum i kraina często zmieniała właścicieli. W XIX wieku włączona do niepodległej Grecji.
