Lechosław Goździk

Z Wikipedii

Lechosław Goździk (ur. 21 stycznia 1931 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 28 maja 2008 w Świnoujściu^[1]) - działacz polityczny, robotnik wykwalifikowany, rybak. Jeden z głównych bohaterów przesilenia politycznego w Polsce w październiku 1956.

[edytuj] Życiorys

Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Zakładowego PZPR w Fabryce Samochodów Osobowych na Żeraniu. W październiku 1956 stał się faktycznym przywódcą robotników Żerania i główną postacią ruchu robotniczo-inteligenckiego stolicy. Występował na wszystkich wiecach na Politechnice Warszawskiej, gdzie przemawiał do studentów w imieniu robotników. Lechosław Goździk popierał Władysława Gomułkę, widząc w nim szansę na przeprowadzenie reform, chociaż sam miał zupełnie inną wizję Polski. Był zwolennikiem utworzenia rad robotniczych i liberalizacji stosunków w kraju.

W wyborach 1957 roku startował z listy Frontu Jedności Narodu. Został jednak celowo umieszczony przez aparat kierowniczy PZPR na odległym miejscu listy, co – w związku z powszechnym w Polsce głosowaniu bez skreśleń – pozbawiało go z góry szansy na dostanie się do sejmu nawet gdyby wybory nie zostały sfałszowane. Goździk, który już przed wyborami krytykował Gomułkę, stał się dla władz niebezpieczny i w roku 1959 został usunięty z partii. Niedługo potem pozbawiono go pracy. Goździk wyjechał w Bieszczady, a następnie na Pomorze Zachodnie, gdzie zajął się rybołówstwem.

W latach 1990-1998 był przez dwie kadencje radnym i przewodniczącym rady miasta Świnoujście, gdzie mieszkał. W latach 1998-2002 był radnym sejmiku województwa zachodniopomorskiego i jego wiceprzewodniczącym. W wyborach parlamentarnych w 1993 bez powodzenia kandydował do Sejmu z list Unii Demokratycznej.

Był prezesem Stowarzyszenia Rybaków Morskich.

Zmarł po ciężkiej chorobie w wieku 77 lat. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Świnoujściu 31 maja 2008.

Należał do Unii Demokratycznej i Unii Wolności.