Odwilż gomułkowska
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: dodać uniknięcie konfrontacji z ZSRR, wygaszanie reform, powrót twardego kursu. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Odwilż gomułkowska, nazywana także polskim październikiem, październikiem 1956 lub odwilżą pażdziernikową, to zmiana polityki wewnętrznej w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w II poł. 1956 roku, połączona ze zmianą na czele władzy i liberalizacją systemu politycznego. Jej efektem było m.in. uwolnienie z więzień i internowań części więźniów politycznych i duchowieństwa; w tym kard. Stefana Wyszyńskiego.
Spis treści |
[edytuj] Przyczyny
Odwilż gomułkowska była następstwem śmierci Stalina (marzec 1953) i związanych z tym zmian w ZSRR, tajemniczej śmierci Bolesława Bieruta w Moskwie (marzec 1956), wydarzeń poznańskich (czerwiec 1956), rozłamu w rządzącej partii PZPR i dojścia do władzy nowej ekipy rządowej pod przywództwem Władysława Gomułki.
[edytuj] Przebieg
Wydarzenia października związane były z odbywającymi się od 19 października obradami VIII Plenum Komitetu Centralnego PZPR. Dzień przed plenum do Warszawy przyleciał niespodziewanie Nikita Chruszczow. Realną stała się groźba interwencji Armii Czerwonej w Polsce, jej oddziały zaczęły przemieszczać się w kierunku stolicy pod pretekstem ćwiczeń. Do oporu przygotowywały się polskie Wojska Wewnętrzne podlegające Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Publicznego,[1] w odróżnieniu od większości armii podległej Rokossowskiemu.
21 października plenum zadecydowało o przywróceniu do władzy Gomułki i wybrano go na stanowisko I sekretarza KC PZPR. Wybór Gomułki oraz zapowiedzi reform zostały entuzjastycznie przyjęty przez wiele osób, czego świadectwem był liczny wiec na placu Defilad 24 października. Podczas przemówienia na wiecu Gomułka potępił wówczas stalinizm i zapowiedział reformy, mające na celu demokratyzację ustroju. Bezpośrednio po tych wydarzeniach z Polski wyjechał marszałek Konstanty Rokossowski oraz wielu innych oficerów radzieckich, służących w Siłach Zbrojnych PRL.
Dużo silniejszy zryw miał miejsce w tych samych dniach również na Węgrzech. Tam Armia Czerwona początkowo wycofała się, ale już 4-10 listopada krwawo stłumiła powstanie z użyciem broni pancernej.
Był to czas, w którym Polacy liczyli na liberalizację skostniałego systemu, zwiększenie wolności obyczajowej, a przede wszystkim na zaniechanie terroru ze strony władz. Gomułka tak naprawdę był w stanie zrealizować tylko ostatni z tych postulatów. Po październiku 1956 rozpoczęła się w Polsce destalinizacja.
[edytuj] Skutki odwilży październikowej
- Stalinogród powrócił do dawnej nazwy Katowice
- Przejściowo zniesiono wydawanie poufnych opinii personalnych
- Zwolniono z więzienia prymasa Stefana Wyszyńskiego i odnowiono umowę Państwo – Kościół
- Odbyły się procesy największych zbrodniarzy z Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (m.in. A. Fejgina, J. Różańskiego, R. Romkowskiego)
- Zlikwidowano sklepy przeznaczone dla elity ubecko-partyjnej, tzw. sklepy za żółtymi firankami
- Zniesiono zakaz posiadania przez obywateli platyny, złota i obcych walut
- Ogłoszono zaprzestania zagłuszania audycji radiostacji zachodnich w języku polskim
- Odrzucono sowieckie wzorce w Związku Harcerstwa Polskiego
- Powołano Radę Ekonomiczną przy Radzie Ministrów
- Wielu profesorów usuniętych w latach stalinowskich wróciło na wyższe uczelnie
- Wycofano się z planów kolektywizacji rolnictwa
- Nastąpiło częściowe odejście od stalinowskich metod w rządzeniu krajem
- Sejm uchwalił ustawę o radach robotniczych
- Zrehabilitowano ok. 1500 więźniów politycznych
- Wypuszczono na wolność ok. 35 tysięcy niesłusznie osądzonych osób
- Ożywiono partie satelickie
- Do Polski wróciło ok. 29 tysięcy Polaków z ZSRR
- Nastąpiły zmiany kadrowe w wojsku (pozbyto się 32 oficerów sowieckich)