Lesław Bartelski
Z Wikipedii
Lesław Marian Bartelski (ur. 8 września 1920 w Warszawie, zm. 27 marca 2006) – krytyk literacki, prozaik, publicysta, poeta, varsavianista.
Podczas okupacji niemieckiej aktywnie uczestniczył w podziemnym życiu kulturalnym, był związany z almanachem "Sztuka i Naród", studiował prawo. Walczył w powstaniu warszawskim w szeregach AK. Po 1945 pracował w redakcjach czasopism: "Nowiny Literackie" i "Nowa Kultura". Działał w Związku Literatów Polskich, a w latach 1953-1963 był jego honorowym prezesem (oddział warszawski). Jest autorem 50 pozycji wydawniczych. Głównym tematem jego twórczości są losy jego generacji (pokolenie wojenne). W swych opracowaniach informacyjnych pisał o młodych poetach tamtego czasu. Podejmował zagadnienie społeczno-moralnych powinności literatury. Otrzymał nagrodę państwową III stopnia, nagrodę miasta Warszawy (1969), im. W. Pietrzaka (1969) i Ministerstwa Kultury i Sztuki III stopnia (1977).
[edytuj] Dzieła
- Powieści
- Wspomnienia, opracowania
- 1949 – Patrol między murami
- 1963 – Genealogia ocalonych
- 1963 – Jeździec z Madary
- 1965 – Powstanie Warszawskie
- 1967 – W kręgu bliskich
- 1968 – Utwory wybrane T.Gajcego
- 1968 – Walcząca Warszawa
- 1972 – Mokotów 1944
- 1974 – Z głową na karabinie
- 1975 – Sylwetki polskich pisarzy współczesnych
- 1992 – "Obroża" Warszawskie Termopile 1944
- 1996 – Śpiewnik warszawski
- – Termopile literackie. Polska 1939-1945
