Leucyt

Z Wikipedii

Leucyt – minerał skałotwórczy z gromady krzemianów, zaliczany do grupy skaleniowców. Jest minerałem zliczanym do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od gr. leukos = biały, nawiązuje do częstej barwy tego minerału.

Spis treści 1 Właściwości 2 Występowanie 3 Zastosowanie 4 Bibliografia 5 Zobacz też

[edytuj] Właściwości

• Wzór chemiczny: K[AlSi₂O₆] – glinokrzemian potasu
• Układ krystalograficzny: tetragonalny (powyżej 60°C – regularny)
• Twardość: 5,5-6
• Gęstość: 2,47-2,5
• Rysa: biała
• Barwa: biała, jasnoszara, rzadziej żółta lub bezbarwna
• Przełam: muszlowy, niewyraźny
• Połysk: szklisty, tłusty
• Łupliwość: niewyraźna

Najczęściej tworzy kryształy pseudoregularne, izometryczne o postaci dwudziestoczterościanu deltoidowego. Niekiedy wytwarza formy szkieletowe. Bardzo często występują zbliźniaczenia (wykazuje charakterystyczne prążkowanie). Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, promienistych. Tworzy kryształy wrosłe i narosłe. Jest kruchy, przezroczysty, rozpuszcza się w ciepłym kwasie solnym i chłodnym siarkowym. W wyniku wietrzenia przechodzi w analcym lub kaolinit.

[edytuj] Występowanie

Stanowi składnik młodych skał wulkanicznych (bazaltów leucytowych, fonolitów leucytowych oraz leucytytów). Współwystępuje w towarzystwie nefelinu, sanidynu, augitu.

Miejsca występowania: Włochy, Niemcy, USA, Kanada, Uganda, Demokratyczna Republika Konga, Francja, Wielka Brytania.

W Polsce został stwierdzony w bazaltach w rejonie Leśnej w Sudetach.

[edytuj] Zastosowanie

• wykorzystywany jako nawóz potasowy
• ma znaczenie naukowe
• wysoko ceniony przez kolekcjonerów
• czasami wykorzystywany jest w jubilerstwie (długi czas był mylony z granatem)

[edytuj] Bibliografia

• Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne – "Horyzont" 2002 r.
• W. Schuman – Kamienie szlachetne i ozdobne – Wyd. "Alma –Press" 2004 r.
• O. Medenbach, C. Sussieck – Fornefeld -Minerały – "Świat Książki" 1996 r.
• W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. "Alma – Press" 2003 r.
• J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997 r.

[edytuj] Zobacz też

• Leucytyt