Sanidyn

Z Wikipedii

Sanidyn - nazwa pochodzi od gr.sanis = tabliczka, płytka lub deska oraz idos = widzieć, nawiązując do tabliczkowego pokroju minerału.

Minerał z grupy krzemianów, rzadki. Jest to jedna z trzech (oprócz ortoklazu i mikroklinu) odmian polimorficznych skalenia potasowego.

Spis treści 1 Właściwości: 2 Występowanie 3 Zastosowanie 4 Bibliografia 5 Zobacz też

[edytuj] Właściwości:

Wzór chemiczny: KAlSi₃O₈ (glinokrzemian potasu).
Układ krystalograficzny - jednoskośny
Twardość w skali Mohsa - 6 do 6,5
Łupliwość - doskonała
Rysa - biała
Przełam - muszlowy, nierówny
Gęstość - 2,55 do 2,63 g/cm³
Barwa - bezbarwny, biały rzadziej szary, żółtawy, brązowy
Połysk - szklisty

Tworzy zazwyczaj prawidłowo wykształcone, tabliczkowe (niekiedy listewkowe lub krótkosłupowe) kryształy o długości od kilku mm do kilku cm. Często występują zbliźniaczenia. Niekiedy wykazuje efekty optyczne charakterystyczne dla kamieni księżycowych.

[edytuj] Występowanie

Jest minerałem bogatych w potas wylewnych skał magmowych. Tworzy się w wysokich temperaturach. Szczególnie duże okazy są spotykane w tufach wulkanicznych.

Miejsca występowania: Włochy - Sycylia (kryształy różowe), Viterbo, Monte Somma, Niemcy - Kaiserstuhl, Norwegia - okolice Oslo, Czechy - Wyżyna Środkowoczeska, Rosja - Kaukaz, USA Idaho, Nowy Meksyk, Oregon (kryształy nawet do 60 cm), Kenia.

W Polsce na Dolnym Śląsku koło Opolna-Zdroju, w rejonie Wielisława Złotoryjskiego "Organy Wielisławskie", okolice Mieroszowa, w okolicach Krzeszowic k. Krakowa.

[edytuj] Zastosowanie

Głównie znaczenie naukowe i kolekcjonerskie. Okazy przezroczyste oraz wykazujące cechy kamieni księżycowych są niekiedy wykorzystywane w jubilerstwie (szlif fasetkowy lub szlif kaboszonowy).

[edytuj] Bibliografia

• J.Żaba - Ilustrowany słownik skał i minerałów – Videograf II Sp. z o. o - 2003r.

[edytuj] Zobacz też

Amazonit, mikroklin, ortoklaz, adular, kamienie księżycowe.