Lidia Główczewska
Z Wikipedii
Lidia Główczewska, z domu Szmaglińska (ur. 20 lutego 1926 w Mośnie, powiat Chojnice, zm. 2 lutego 1991 w Czersku), podczas II wojny światowej uczestniczyła wraz z rodziną w konspiracji w Borach Tucholskich, była więźniarka niemieckiego obozu koncentracyjnego Stutthof.
[edytuj] Życiorys
Była córką Ignacego i Franciszki z domu Wielgosz, rolników z Mosny. Ukończyła szkołę podstawą w Ostrowitem. Współpracowała wraz z partyzanckim ruchem oporu podczas II wojny światowej. Jej starszy brat Leon Szmagliński operował z grupą partyzantów w okolicznym Czerskowi rejonie Borów Tucholskich. W konspiracji działała większość rodziny Szmaglińskich z Mosny.
Została aresztowana przez hitlerowców w wyniku donosu. Po aresztowaniu wraz z bratem bliźniakiem Henrykiem wywieziona do obozu koncentracyjnego Stutthof. W obozie przesłuchiwana i torturowana, zmuszana do niewolniczej pracy, nie zdradziła konspiracji.
W KL Stutthof przebywała od 18 grudnia 1943, aż do ewakuacji obozu przez hitlerowców w ”marszu śmierci” do 23 marca 1945. Otrzymała numer obozowy 29659. Jej brat Henryk, został zamordowany w obozie w 1945 roku.
Po powrocie z KL Stutthof powróciła do Mosny i w 1947 roku wyszła za mąż za Jana Główczewskiego, wspólnie z którym prowadziła gospodarstwo rolne do lat osiemdziesiątych XX wieku, do momentu przejścia na rolną rentę. Wychowała wspólnie z mężem czworo dzieci. W następstwie doznanych w Stutthofie obrażeń straciła wzrok i zdrowie. Działała aktywnie w Polskim Związku Niewidomych oraz w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
Zmarła w Czersku 2 lutego 1991 roku po długiej i ciężkiej chorobie, została pochowana na cmentarzu parafialnym w Czersku.
[edytuj] Odznaczenia
Za współpracę w walce o wolność Polski i pobyt w KL Stutthof została uhonorowana m.in.:
|
