Lodovico Jacobini

Z Wikipedii

Lodovico Jacobini (ur. 6 stycznia 1832 w Genzano, zm. 28 lutego 1887 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, sekretarz stanu, kardynał.

Uczęszczał do seminarium w Albano, święcenia kapłańskie przyjął 23 września 1854 w Rzymie; kontynuował następnie studia na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, gdzie obronił doktoraty z teologii (w lipcu 1857) i obojga praw (w czerwcu 1858). Po studiach podjął pracę w Kurii Rzymskiej. Otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego, pełnił funkcje m.in. sekretarza Kongregacji Rozkrzewiania Wiary ds. rytów wschodnich oraz sekretarza komisji przygotowawczej Syllabusa. Nosił tytuły kanonika Bazyliki Laterańskiej, referendarza w Trybunale Sygnatury Apostolskiej, protonotariusza apostolskiego (infułata). Był również sekretarzem komisji przygotowawczej Soboru Watykańskiego I, a następnie podsekretarzem Soboru (1869-1870).

W marcu 1874 papież Pius IX mianował go arcybiskupem tytularnym Tessaloniki i nuncjuszem w Austrii; sakry biskupiej Jacobiniemu udzielił 24 marca 1874 kardynał Constantino Patrizi. Kolejny papież Leon XIII wyniósł go we wrześniu 1879 do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Maria della Vittoria. W grudniu 1880 (po rezygnacji Lorenzo Niny) kardynał Jacobini został powołany na stanowisko sekretarza stanu oraz administratora dóbr Stolicy Świętej; funkcje te pełnił formalnie do końca życia, ale przez ostatnie dwa lata musiał być wyręczany w obowiązkach ze względu na ciężką chorobę. Został pochowany na cmentarzu Campo Verano w Rzymie.

Jednym z biskupów, którym udzielił sakry biskupiej, był polski duchowny Albin Dunajewski, biskup krakowski i przyszły kardynał.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy