Sobór Watykański I
Z Wikipedii
Sobór Watykański I sobór powszechny Kościoła katolickiego, zwołany przez papieża Piusa IX obradujący w latach 1869 - 1870; został zawieszony, kiedy wojska włoskie zdobyły Rzym; nigdy nie wznowiono obrad.
Sobór uchwalił konstytucję apostolską Pastor aeternus, która zawiera wypowiedź doktrynalną: "Romani Pontificis definitiones esse ex sese irreformabiles, non autem ex consensu Ecclesiae" (definicje Papieża Rzymskiego są same z siebie niezmienne, a nie wynika to ze zgody Kościoła). To zdanie oraz dogmat o nieomylności papieża w sprawach wiary i moralności kształtuje dziś w znacznej mierze stosunki w Kościele katolickim.
Obok dogmatu o nieomylności ważnym wkładem soboru była konstytucja Dei Filius, która przeciwstawiała panteizmowi, materializmowi i racjonalizmowi naukę opartą na Objawieniu.
Pośrednim skutkiem uchwał soboru była ogłoszona 1 listopada 1950 przez Piusa XII (jedyny przypadek użycia nieomylności dla wprowadzenia nowego dogmatu po definicji soborowej, wcześniej z nieomylności skorzystał już np. Pius IX, ogłaszając naukę o niepokalanym poczęciu NMP (1854), gdyż nieomylność papieska należała do depozytu wiary katolickiej, a jej definicja tylko ją potwierdziła) definicja o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.
Katolickie i prawosławne: Nicejski I • Konstantynopolitański I • Efeski • Chalcedoński • Konstantynopolitański II • Konstantynopolitański III • Nicejski II • Konstantynopolitański IV
Prawosławie: Sobór w Trullo • Konstantynopolitański V • Synod Jerozolimski
Katolicyzm: Sutri • Laterański I • Laterański II • Laterański III • Laterański IV • Lyoński I • Lyoński II • Vienne • Piza • Konstancja • Siena • Bazylea • Ferrara • Florencki • Laterański V • Trydencki • Watykański I • Watykański II