Lothar Rendulic

Z Wikipedii

Lothar Rendulic (ur. 23 października 1887 w Wiener Neustadt, zm. 18 stycznia 1971 w Efferding w Austrii), niemiecki wojskowy, generał z czasów II wojny światowej.

Urodził się w rodzinie chorwackiej (pod nazwiskiem Rendulić). W czasie I wojny światowej służył w armii Austro-Węgier. Po wojnie studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim, w 1920 uzyskał stopnień naukowy doktora prawa. Należał do NSDAP od 1932 roku, w latach 1933 - 1935 pełnił funkcję austriackiego attaché wojskowego w Londynie i Paryżu. Od 1936 w stanie spoczynku, od 1938 służył w Wehrmachcie, pełnił funkcję szefa sztabu XVII Korpusu Armijnego (m.in podczas kampanii wrześniowej). 1 grudnia awansowany do stopnia generała majora. W czerwcu 1940 powierzono mu dowodzenie 52 Dywizją Piechoty, z którą walczy w Rosji. Za walki pod Moskwą w zimie 1941/1942 odznaczony w marcu 1942 Krzyżem Rycerskim. 1 listopada został dowodzącym XXXV Korpusu Armijnego, miesiąc później awansowany do stopnia generała piechoty. Bierze, wraz ze swym korpusem, udział w walkach pod Kurskiem i Orłem. Z początkiem sierpnia 1943 przejął dowodzenie nad 2 Armią Pancerną na Bałkanach, 1 kwietnia 1944 otrzymał awans do stopnia generała pułkownika. Pod koniec czerwca tego roku dowodził 20 Armia Górską cofającą się przez Norwegię. W końcowym okresie wojny dowodził jeszcze kolejno Grupą Armii Północ w Prusach Wschodnich, od marca 1945 Grupą Armii Kurlandia, a od kwietnia Grupą Armii Południe. Dostał się do niewoli amerykańskiej. Sądzony w procesie norymberskim w związku z zarzutami popełnienia zbrodni wojennych w Jugosławii i Laponii. W lutym 1948 skazany na 20 lat więzienia, później wyrok skrócono do 10 lat, ostatecznie został ułaskawiony w 1951. Po zwolnieniu zamieszkał w Austrii.