Lublin R.VIII

Z Wikipedii

Lublin R-VIII
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Zakłady Mechaniczne Plage i Laśkiewicz
Typ	Samolot rozpoznawczo-bombowa
Konstrukcja	dwupłaty samolot o konstrukcji mieszanej, podwozie – stałe (kołowe lub pływakowe)
Załoga	2 (pilot, obserwator)
Historia
Data oblotu	marzec 1928
Lata produkcji	1928 – 1930
Wycofanie ze służby	1939
Dane techniczne
Napęd	patrz tabela
Moc	patrz tabela
Wymiary
Rozpiętość	patrz tabela
Długość	patrz tabela
Wysokość	patrz tabela
Powierzchnia nośna	patrz tabela
Masa
Własna	patrz tabela
Startowa	patrz tabela
Osiągi
Prędkość maksymalna	patrz tabela
Prędkość przelotowa	patrz tabela
Prędkość wznoszenia	patrz tabela
Pułap	patrz tabela
Zasięg	patrz tabela
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,69 mm (stały, zsynchronizowany – pilota) 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,69 mm (ruchome, sprzężone – obserwatora) 300 kg bomb (w wyrzutnikach pod płatem dolnym)
Użytkownicy
Polska

Lublin R-VIII – polski samolot liniowy (rozpoznawczo-bombowy) z okresu międzywojennego

Spis treści 1 Historia 2 Użycie w lotnictwie polskim 3 Opis konstrukcji 4 Dane lotno-taktyczne

[edytuj] Historia

Na początku lat dwudziestych XX wieku w polskim lotnictwo opracowano koncepcję lotnictwa liniowego przeznaczonych rozpoznania sił przeciwnika, bombardowania i współpracy z własnymi jednostkami na pierwszej linii frontu.

W 1927 roku inż. Jerzy Rudlicki z Zakładów Mechanicznych Plage i Laśkiewicz w Lublinie opracował wspólnie z inż. Jerzym Dąbrowskim i inż. Antonim Uszackim projekt samolotu liniowego, który został oznaczony jako Lublin R-VIII, a w dniu 14 grudnia 1927 roku podpisano umowę z lotnictwem wojskowym na budowę trzech prototypów tego samolotu.

Pierwszy prototyp oznaczony jako R-VIII/1 został zbudowany już 8 lutego 1928 roku, ale z powodu opóźnienia dostawy francuskiego silnika Farman 12WE oblotu dokonano dopiero w marcu 1928 roku. Po próbach w Instytucie Badan Technicznych Lotnictwa (IBTL) w Warszawie uzyskał on pozytywną opinię z zaleceniem jednak aby zastosować silniejszy silnik.

W związku z zaleceniami IBTL zakupiono we Francji mocniejszy silnik Lorraine-Dietrich i zbudowano drugi prototyp oznaczony jako R-VIII/2. Prototyp ten został oblatany w lipcu 1928 roku. Wykazywał on dobre własności pilotażowe i stał się on wzorcowym modelem do budowy seryjnego już samolotu oznaczonego jako R-VIIIa.

W dniu 13 marca 1929 roku podpisano umowę z lotnictwem wojskowym na budowę 4 seryjnych samolotów Lublin R-VIII a, które miały już posiadać uzbrojenie. Pierwszy z tych samolotów wyposażony był w silnik Lorraine-Dietrich (podobnie jak prototyp R-VIII/2) a trzy następne w nowy silnik Hispano-Suiza. Wszystkie samoloty zostały zbudowane w pierwszej połowie 1930 roku.

Samoloty te zostały poddane badaniom w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa. W trakcie których jeden z nich został rozbity. Pozostałe przy przekazano do jednostek lotniczych, gdzie jednak pomimo dobrego uzbrojenia, wytrzymałości konstrukcji samolotu stwierdzono że pełne osiągi uzyskiwane były tylko przy małym ładunku i ograniczonym zasięgu. Wady te spowodowały, że lotnictwo wojskowe zrezygnowało z dalszych zakupów tego samolotu.

Dyrekcja Zakładów Mechanicznych Plage i Laśkiewicz nie zrezygnowała jednak z tego samolotu i jeszcze w kwietniu 1930 roku zwróciła się do Kierownictwa Marynarki Wojennej z oferta przebudowy samolotu Lublin R-VIII a na wodnosamolot pływakowy. W 1931 Marynarka Wojenna po zapoznaniu się z ofertą zamówiła w zakładach 4 wodnosamoloty, a ostatecznie umowę podpisano 26 lutego 1932 roku.

W 1932 roku zbudowano pierwszy z nich wyposażony w silnik Lorraine-Dietrich, który oznaczono jako R-VIII bis, a następne dwa wyposażone w silnik Hispano-Suizo oznaczone jako R-VIII ter. Czwarty z samolotów został rozebrany na części zamienne. Wodnosamoloty Lublin R-VIII czasami są również nazywane Lublin R-VIII hydro.

Ponieważ jednak rozpoczęto już budowę nowych samolotów Lublin R-XIII ostatecznie w 1932 roku zakończono ich produkcję. Łącznie z prototypami wyprodukowano 9 samolotów Lublin R-VIII wszystkich odmian.

[edytuj] Użycie w lotnictwie polskim

Samoloty Lublin R-VIII były budowane dla polskiego lotnictwa wojskowego wojsk lądowych oraz lotnictwa Marynarki Wojennej.

W lotnictwie wojsk lądowych używano ich w zasadzie tylko do lotów ćwiczebnych.

Natomiast w wersji pływakowej samolot użytkowany był przez Morski Dywizjon Lotniczy w Pucku do roku 1938 w Eskadrze Dalekiego Wywiadu do zadań rozpoznawczych i bombardowania. Następnie zostały przeniesione do eskadry szkolno-treningowej, gdzie przetrwały do 1939 roku i zostały zniszczone w dniu 8 września 1939 roku przez lotnictwo niemieckie na wodach w rejonie Chałup na półwyspie Helskim.

Samoloty te wykorzystywano także w rajdach lotniczych i tak prototyp R-VIII/2 wziął udział w 1928 roku w II Locie Małej Entanty i Polski uzyskując tam dobrą opinię.

W 1930 roku w kolejnym Locie Małej Entanty i Polski na przełomie sierpnia i września wzięło udział 3 samoloty R-VIII a. Samolot pilotowany przez H. Skrzypińskiego zajął w nim 7 miejsce, a drugi samolot pilotowany przez E. Wyrwickiego – 9.

[edytuj] Opis konstrukcji

Samolot Lublin R-VIII był dwumiejscowym samolotem o konstrukcji mieszanej w układzie dwupłata.

Kadłub drewniany o konstrukcji kratownicowej. Kadłub przy silnik kryty blachą duralową a dalej kryty sklejką. Z przodu kadłuba znajdował się silnik rzędowy, za nim zbiornik paliwa z urządzeniem do szybkiego jego opróżniania w razie wybuchu pożaru. Za zbiornikiem paliwa znajdowała się odkryta kabina pilota osłonięta z przodu wiatrochronem. Bezpośrednio za nią znajdowała się również odkryta kabina obserwatora wyposażona w obrotnicę dla dwóch sprzężonych karabinów maszynowych. Na końcu kadłuba umieszczono drewniane usterzenie klasyczne kryte płótnem.

Płaty miały konstrukcję drewnianą, dwudźwigarową i kryte były płótnem. Komora płatów połączona była dwiema parami równoległych słupków i usztywniona cięgnami i taśmami stalowymi. Lotki znajdowały się tylko na górnym płacie.

Podwozie w wersji lądowej było klasyczne stałe z płozą ogonową. W wersji wodnosamolotu podwozie stanowiły dwa pływaki metalowe wielogrodziowe firmy Short przymocowane do płata dolnego wieloma zastrzałami z rur stalowych. Każdy z pływaków miał wyprofilowane dno i ster wodny.

Napęd samolotu stanowił silnik rzędowy, śmigło metalowe dwułopatowe.

[edytuj] Dane lotno-taktyczne

Wersja	R-VIII/1	R-VIII/2	R-VIII a	R-VIII bis	R-VIII ter
Silnik rzędowy	Farman 12WE o mocy 550 KM (404 kW)	Lorraine-Dietrich o mocy 650 KM (478 kW)	Hispano-Suiza o mocy 650 KM (478 kW)	Lorraine-Dietrich o mocy 650 KM (478 kW)	Hispano-Suiza 12 Lb o mocy 650 KM (478 kW)
Rozpiętość (m)	17,00	17,00	17,00	17,00	17,00
Długość (m)	10,92	11,12	11,12	12,06	12,06
Wysokość (m)	4,50	4,50	4,50	5,33	5,33
Powierzchnia nośna (m²)	76,40	76,40	76,40	76,40	76,40
Masa własna (kg)	2000	2200	2457	2919	2790
Masa całkowita (w locie) (kg)	3550	4200	3500	4300	4170
Prędkość maksymalna (km/h)	180	220	225	200	205
Prędkość przelotowa (km/h)	?	?	200	175	180
Prędkość wznoszenia (m/s)	?	?	5,25	3,50	3,80
Pułap (m)	6000	6800	5770	4000	4200
Zasięg (km)	900	1550	600 z dodatkowym zbiornikiem 1720	800	800