PWS-26

Z Wikipedii

PWS-26
PWS-26 w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Podlaska Wytwórnia Samolotów
Typ	Samolot szkolno-treningowy
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe, trójgoleniowe
Załoga	1 (lot samego ucznia, tzw. "ślepak") / 2 (instruktor, uczeń)
Historia
Data oblotu	1935
Lata produkcji	1936 – 1939
Wycofanie ze służby	1953
Zachowane egzemplarze	1
Dane techniczne
Napęd	1 silnik gwiazdowy Avia-Wright Whirlwind J5
Moc	240 KM (176 kW)
Wymiary
Rozpiętość	9,00 m
Długość	7,03 m
Wysokość	2,87 m
Powierzchnia nośna	25,00 m²
Masa
Własna	885 kg
Startowa	1170 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	201 km/h
Prędkość wznoszenia	4,1 m/s
Pułap	4200 m
Zasięg	460 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Przewidywane. Zamontowano je w niektórych samolotach w jednostkach lotniczych 1 karabin maszynowy Vickers lub wz. 33 kal. 7,7 mm (stały, strzelający przez płaszczyznę śmigła – pilota) 2 bomby po 12,5 kg zawieszane w wyrzutnikach pod skrzydłami (tylko w wersji do nauki bombardowań)
Wyposażenie dodatkowe
1 fotokarabin K-28(umieszczony w lewym dolnym płacie)
Użytkownicy
Polska, Niemcy, ZSRR, Rumunia

PWS-26 – polski samolot szkolno-treningowy z okresu międzywojennego

Spis treści 1 Historia 2 Użycie 3 Opis konstrukcji 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

W 1935 roku inż. August Bobek-Zdaniewski z biura konstrukcyjnego Podlaskiej Wytwórni Samolotów (PWS) opracował udoskonaloną odmianę samolotu szkolno-treningowego PWS-16 bis, którą oznaczono jako PWS-26. W konstrukcji tej uwzględniono też doświadczenia płynące z produkowanej na licencji maszyny PWS-18.

Samolot ten był przeznaczony do treningu pilotów w lotach nurkowych, do bombardowania z lotu nurkowego, a także do akrobacji, nauki strzelania myśliwskiego oraz nauki pilotażu bez widoczności ziemi.

Po próbach w Instytucie Technicznym Lotnictwa w Warszawie, które wykazały że jest to bardzo udana i dopracowana konstrukcja o doskonałej zwrotności oraz dobrych właściwościach pilotażowych. Lotnictwo wojskowe zamówiło w Podlaskiej Wytwórni Samolotów 400 samolotów PWS-26.

Do produkcji seryjnej przystąpiono w 1936 roku, produkując miesięcznie 10 samolotów tego typu. Produkcję zakończono w połowie 1939 roku i wyprodukowano ich łącznie 310. Obok RWD-8 był to najliczniej produkowany samolot przed 1939 rokiem.

[edytuj] Użycie

Od 1937 roku samoloty PWS-26 były systematycznie dostarczane do wojskowych szkół lotniczych (Centrum Wyszkolenia Lotniczego nr 1 w Dęblinie, Centrum Wyszkolenia Lotniczego nr 2 w Krośnie, Wyższa Szkoła Pilotażu w Grudziądzu), a także do eskadr treningowych pułków lotniczych.

We wrześniu 1939 roku większość samolotów PWS-26 została zniszczona. Tylko niektóre z nich użyto sporadycznie do lotów łącznikowych.

Pod koniec kampanii wrześniowej 24 września por. pil. Edmund Piorunkiewicz po odnalezieniu w rejonie Włodawy samolotu PWS-26 zwrócił się do gen. Franciszka Kleeberga o zorganizowanie plutonu łącznikowego Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” na co on wyraził zgodę. Pluton ten działał na korzyść SGO „Polesie” w dniach 25 września – 4 października 1939 wykonując oprócz zadań łącznikowych, także zadania rozpoznawcze i bombowe, obrzucając oddziały niemiecki granatami ręcznymi. Na samolocie PWS-26 latał por. pil. E. Piorunkiewicz i por. pil. Józef Wodnicki.

W dniach 17 – 18 września 1939 roku kilkanaście samolotów PWS-26 przeleciało na Łotwę, a 10 ewakuowano do Rumunii.

Pozostałe w Polsce samoloty PWS-26 zostały przejęte przez Niemców, którzy część z nich wyremontowani w wytwórni PZL nr 2 w Mielcu, część z nich została sprzedana do Rumunii a pozostałe używano do szkolenia w Luftwaffe. Także kilkanaście samolotów tego typu zostało przejętych przez oddziały Armii Czerwonej na wschodnich rubieżach Polski.

Po zakończeniu II wojny światowej latem 1945 roku w rejonie Czarnkowa odnaleziono jeden ocalały samolot PWS-26. Został on wyremontowany w Okręgowych Warsztatach Lotniczych w Poznaniu i po nadaniu mu cywilnych numerów rejestracyjnych SP-AJB od listopada 1949 do grudnia 1953 roku używany był w aeroklubie w Poznaniu. Następnie został przekazany do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie, gdzie znajduje się do chwili obecnej.

[edytuj] Opis konstrukcji

Samoloty PWS-26 był to dwumiejscowy samolot szkolno-treningowy o konstrukcji mieszanej.

Kadłub o konstrukcji kratownicowej z rur stalowych spawanych, usztywnionych dodatkowo cięgnami. Pokrycie kadłuba stanowiło płótno z wyjątkiem silnika który pokryty był blachą aluminiową. Na końcu kadłuba zamontowano klasyczne usterzenie o konstrukcji drewnianej, stateczniki – krytą płótnem a stery – sklejką.

Płaty o konstrukcji drewnianej, kryte sklejką i płótnem. Płaty (górny i dwa dolne) były usztywnione stalowymi rozpórkami i cięgnami.

Podwozie główne stałe, trójgoleniowe, koła posiadały hamulce, Samolot posiadał płozę ogonową.

Napęd stanowił 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Avia-Wright Whirlwind J5, śmigło drewniane dwułopatowe.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Zdjęcia PWS-26 na airliners.net