Lubomyr Huzar
Z Wikipedii
| Lubomyr kardynał Huzar | |
| arcybiskup większy kijowsko-halicki | |
| Kościół tytularny S. Sofia a Via Boccea |
|
| Urodzony | 26 lutego 1933 Lwów |
| Święcenia kapłańskie | 30 marca 1958 |
| Nominacja biskupia | 22 lutego 1996 biskup pomocniczy Lwowa biskup tytularny Nisy |
| Sakra biskupia | 2 kwietnia 1977 |
| Kreacja kardynalska | 21 lutego 2001 |
| Za papieża | Jana Pawła II |
Lubomyr kardynał Huzar (ukr.: Любомир кардинал Гузар) (ur. 26 lutego 1933 we Lwowie), duchowny ukraiński, arcybiskup większy Kijowsko-Halicki, zwierzchnik Kościoła greckokatolickiego na Ukrainie, kardynał.
Przed nadejściem Sowietów w 1944 musiał wraz z rodzicami opuścić Ukrainę. Osiadł najpierw w Austrii w Salzburgu a w 1949 w USA. Studiował na Katolickim Uniwersytecie Ameryki w Waszyngtonie, następnie na Fordham University w Nowym Jorku. Doktorat z teologii obronił w 1972 na Papieskim Uniwersytecie w Rzymie. 30 marca 1958 w Stamford (Connecticut) przyjął święcenia kapłańskie (w rycie greckokatolickim).
W latach 1958-1969 wykładał w kolegium przy seminarium św. Bazylego w Stamford, od 1966 był także proboszczem w Kerhonkson. Lata 1969-1972 spędził w Rzymie na studiach doktoranckich. W 1973 wstąpił do klasztoru mnichów studytów (M.S.U.), był m.in. przełożonym klasztoru w Grottaferrata (Włochy). 2 kwietnia 1977 odebrał w Castel Gandolfo sakrę biskupią z rąk kardynała Josyfa Slipyja, ale bez zatwierdzenia papieskiego. Pełnił funkcję archimandryty mnichów studytów na Europę i Amerykę. W 1993 powrócił do ojczystej ziemi i w 1994 zorganizował klasztor w eparchii Tarnopol.
Kardynał Myrosław Lubacziwśkyj, arcybiskup większy Lwowa obrządku greckokatolickiego rezydujący w Rzymie, mianował Huzara wikariuszem generalnym archidiecezji. W 1995 Huzar został wybrany przez Synod Biskupów Kościoła Greckokatolickiego na egzarchę Kijowa-Wyszhorodu, uzyskał zatwierdzenie papieża Jana Pawła II 22 lutego 1996 wraz z biskupią stolicą tytularną Nisa di Licia. W październiku 1996 został biskupem pomocniczym arcybiskupstwa większego Lwów, z tytułem koadiutora i nadzwyczajnymi pełnomocnictwami duszpasterskimi. Po śmierci kardynała Lubaczewskiego mianowany 23 grudnia 2000 administratorem apostolskim sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis, 25 stycznia 2001 został wybrany przez Synod Biskupów Kościoła Greckokatolickiego nowym arcybiskupem większym Lwowa i następnego dnia zatwierdzony przez papieża. W lutym tego roku odebrał w Watykanie nominację kardynalską, z tytułem prezbitera S. Sofia a Via Boccea. Równolegle nominację kardynalską odebrał Marian Jaworski, arcybiskup Lwowa obrządku łacińskiego.
Brał udział w konklawe po śmierci Jana Pawła II w kwietniu 2005. Od sierpnia 2005 jako zwierzchnik Kościoła Greckokatolickiego nosi tytuł arcybiskupa większego Kijowa i Halicza.
Zobacz: Zwierzchnicy Kościoła greckokatolickiego (Ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej)
