Ludovico Fieschi
Z Wikipedii
Ludovico Fieschi (zm. 3 kwietnia 1423) - włoski kardynał okresu Wielkiej Schizmy Zachodniej.
Pochodził z Genui, z rodziny hrabiów Lavagna, z której wywodził się XIII-wieczny papież Hadrian V oraz kilku innych kardynałów. 29 marca 1382 został wybrany biskupem Vercelli, nigdy jednak nie otrzymał sakry biskupiej. "Rzymski" papież Urban VI na konsystorzu 17 grudnia 1384 mianował go kardynałem-diakonem kościoła San Adriano. W lipcu 1385 uwolnił Urbana VI z oblężenia w Nocera. W 1388 został wikariuszem generalnym terytoriów papieskich. Uczestniczył w konklawe 1389. Służył jako legat papieża Bonifacego IX w Genui i Kampanii. Kardynał-protodiakon po śmierci kardynała Pierre de Vergne w 1403. Nie uczestniczył w konklawe 1404 i nie uznał wyboru Innocentego VII. 22 października 1404 oficjalnie wypowiedział mu posłuszeństwo i przystąpił do obediencji "awiniońskiego" antypapieża Benedykta XIII. Antypapież przyjął go w Awinionie 11 maja 1405 i potwierdził na zajmowanych stanowiskach. Administrator diecezji Carpentras od 31 października 1406. Nie uczestniczył w Soborze Pizańskim (1409), uznał jednak wybranego na nim antypapieża Aleksandra V, opuszczejąc w ten sposób obediencję "awiniońską". Aleksander V mianował go swoim wikariuszem w Forli. Uczestniczył w konklawe 1410. Służył jako legat antypapieża Jana XXIII w Bolonii i Ferrarze. Administrator diecezji suburbikarnej Sabina od czerwca do września 1412. Uczestniczył w Soborze w Konstancji i kończącym schizmę soborowym konklawe 1417. Legat papieża Marcina V na Sycylii 1420-1421. Zmarł w Rzymie, ale jego szczątki spoczęły w genueńskiej katedrze. [1]