Ludwik Drożdż
Z Wikipedii
Ludwik Drożdż (ur. 26 listopada 1918 w Gródkowie) – działacz polityczny w okresie PRL, były wojewoda wrocławski, były poseł na Sejm.
Syn Ludwika i Marianny, w Komunistycznym Związku Młodzieży Polskiej od roku 1935. Podczas wojny skierowany na roboty przymusowe. W Gliwicach wstąpił w 1944 do konspiracyjnej Armii Ludowej. W 1945 wysłany do Łodzi do Centralnej Szkoły Polskiej Partii Robotniczej. Był dyrektorem Centralnego Zarządu Przemysłu Chemicznego, potem sekretarzem i I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR w Gliwicach. Następne lata spędził również w aparacie partyjnym, m.in. jako instruktor Wydziału Ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR, potem od 1961 w Poznaniu jako sekretarz ekonomiczny, a od 1964 we Wrocławiu, gdzie od 20 lutego 1971 do 11 października 1980 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR i od 1 czerwca 1975 do stycznia 1981 wojewodą. Poseł na Sejm VI (1972-1976) i VII kadencji (1976-1980).
Po wprowadzeniu w 1981 w Polsce stanu wojennego krótkotrwale (od 13 do 25 grudnia 1981) internowany wraz z grupą trzydziestu kilku innych prominentnych byłych działaczy partyjnych (obok Gierka, Jaroszewicza i Babiucha).
