Ludwik I Bawarski

Z Wikipedii

Ludwik I Bawarski - (ur. 23 grudnia 1174 - zm. 15 września 1231) z dynasti Wittelsbachów, książę Bawarii oraz Palatynatu.

Urodził 23 grudnia 1174 w Kelheimer jako syn Ottona I Bawarskiego, pierwszego z księcia Bawarii z tego rodu, który dostał ją w 1180 roku, w nadaniu od cesarza Henryka VI Hohenstaufa. Mimo to tradycyjnie był sprzymierzeńcem walczącego z Staufami rodu Welfów. W 1212 roku, kiedy po koronę dzierżoną przez antykróla Ottona IV Welfa niemiecką ruszył z Włoch, późniejszy cesarza Fryderyk II Hohenstauf, Ludwik I zagrodził mu drogę na przełęczach alpejskich. Kiedy trzy lata później Otton IV przegrał bitwę pod Bouvines, jego pozycja w Rzeszy osłabła. Ludwik I przeszedł na stronę Staufa, w zamian za co otrzymał od niego Nadreński Palatynat (gdzie właśnie bezpotomnie umarł platyn z rodu Welfów). Wówczas Ludwik I, stał się jednym z najpotężniejszych książąt Rzeszy.

W swej wierności wobec cesarza książę Bawarii wytrwał tylko do 1228 roku. Kiedy bowiem Fryderyk II przebywał w Jerozolimie na krucjacie do Niemiec przybył legat papieża Grzegorza IX z planem powołania antykróla w postaci Welfa, Ottona z Luneburga. Plan udaremnił nie tylko sam Otton, który propozycji nie przyjął, ale także Henryk (VII) syn Fryderyka II i ówczesny król Niemiec, który nagłym wypadem zaatakował Ludwika I w jego bawarskim księstwie. Po pokonaniu go jako zakładnika wziął jego syna.

Po powrocie z krucjaty Fryderyk II miał już dość spiskującego księcia. Dlatego też, gdy został on zamordowany w 1231, nikt nie miał wątpliwości, kto za tym stał.