Ludwik Kropiński

Z Wikipedii

Ludwik Kropiński hrabia Sulima (ur. 1767 Paszuki woj. brzeskie - zm. 1844 Wereszczyna na Wołyniu). Generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.

Wychowany i wykształcony na dworze księcia Adama Jerzego Czartoryskiego w Puławach. Jako adiutant księcia uczestniczy w wojnie 1792 z Rosją. Wziął udział w powstaniu kościuszkowskim. W stopniu podpułkownika walczył w Korpusie gen. J. Ślaskiego pod Szczekocinami i w obronie Warszawy. Ciężko ranny na szańcach Pragi dostał się do niewoli. W 1807 w stopniu pułkownika pełnił służbę w Ministerium Wojny Księstwa Warszawskiego i czasowo zastępował gen. Józefa Wielhorskiego. Generał z 1812 jako dowódca dywizji dozorującej linie Bugu od strony Wołynia w celu zapobieżenia agresji ze strony "sojuszniczej" Austrii. W 1815 powrócił do swoich protektorów w Puławach i poświecił się działalności literackiej, dzięki której uzyskał uznanie i sławę. Poeta, dramaturg, łączący elementy klasycyzmu i sentymentalizmu. Działacz Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Kolekcjoner i bibliofil. Od 1837 ociemniały.

[edytuj] Bibliografia

h. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998