Luther von Braunschweig

Z Wikipedii

Luther von Braunschweig, Luther z Brunszwiku (ur. 1275, zm. 18 kwietnia 1335) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1331-1335.

Pochodził z dynastii Welfów. Jego ojcem był książę Brunszwiku Albrecht Wielki, matką natomiast Adelajda, siostra feudała północnowłoskiego Bonifacego z Monferrato. Był jednym z najmłodszych z licznego rodzeństwa dlatego też został przeznaczony do stanu duchownego. Wstąpił do zakonu w 1300 roku. Karierę zaczął od służby na zamku w Dzierzgoniu. W 1308 objął komturię w Golubiu. Rok później był komturem domowym Dzierzgonia, a od 1313 roku komturem domowym Malborka. W 1314 został wielkim szatnym i komturem Dzierzgonia. W tym czasie lokował kilka miast oraz uczestniczył w akcji kolonizacyjnej południowych Prus. Wielkim mistrzem został wybrany w trakcie wojny polsko-krzyżackiej i po tragicznej śmierci Wernera von Orselna, 17 lutego 1331 roku. Luther z Brunszwiku kontynuował podbój Kujaw. Nakazał Dytrykowi von Altenburgowi najazd na Wielkopolskę. Krzyżacy dotarli wówczas aż pod Kalisz pustosząc ogromne połacie ziemi. W kolejnych wyprawach nie przeszkodziła im nawet bitwa pod Płowcami. W maju 1332 roku armia zakonna zdobyła Brześć Kujawski i Inowrocław. Na Kujawach zorganizowano komturie.

Pomimo że trwały działania wojenne sam Luther von Braunschweig stronił od uczestniczenia w nich. Zajmował się reformą życia religijnego zgromadzenia, pisał wiersze i książki o tematyce teologicznej. Nakazał przebudowę zamku w Malborku, aby przypominał bardziej rezydencję świeckiego władcy niż klasztor. Przyczynił się do rozbudowy kaplicy św. Anny i wzniesienia w jej podziemiach mauzoleum wielkich mistrzów. Zmarł pod Sztumem podczas jednej z podróży.

Pochowany został w katedrze w Królewcu.