Młaka

Z Wikipedii

Młaka - powierzchniowy, nieskupiony wyciek wód podziemnych, także wokół źródła, zwykle zatorfiony lub zabagniony wskutek utrudnionego odpływu wody. Często porośnięty roślinnością bagienną. Młaki pojawiają się z reguły tam, gdzie następuje zatamowanie swobodnego odpływu na powierzchni, a więc na odcinkach terenu płaskich lub słabo nachylonych. Woda, która nie może swobodnie odpłynąć, nasyca warstwę przypowierzchniową lub zwietrzelinę powodując zabagnienie terenu i rozwoju roślinności hydrofilnej. Początkowo woda z młaki odpływa powoli w postaci jednej lub kilku strug. Jest to młaka odpływowa. W miarę rozwoju roślinności tworzy się zwarty jej kożuch uniemożliwiający odpływ. W tym momencie młaka przechodzi w typ ewaporacyjny. Młaki zajmują powierzchnię o różnej wielkości, od kilkunastu do kilku tysięcy metrów kwadratowych. Bardzo duże młaki tworzą pola młaczne.

[edytuj] Status syntaksonomiczny

Młaką określa się również typ łąki występującej na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych i utrudnionym odpływie (młaki, wysięki, źródliska itp.) Tworzą ją głównie mchy, turzyce, sitowate, wełnianki i in. W syntaksonomii nazwa młaki bywa utożsamiana ze zbiorowiskami z rzędu Caricetalia nigrae i związku Caricion nigrae (kwaśne młaki niskoturzycowe) oraz z rzędu Caricetalia davallianae i związku Caricion davallianae (eutroficzne młaki niskoturzycowe).

Porównaj: źródło, wykap, wyciek, wysięk, limnokren, rojst.

Zobacz też: obszar źródliskowy