Maciej Pinkwart
Z Wikipedii
Maciej Pinkwart ( ur. 16 marca 1948 w Milanówku) - autor kilkunastu przewodników turystycznych po okolicach Zakopanego i Paryżu, dziennikarz radiowy i prasowy, dokumentalista, kustosz Muzeum Szymanowskiego, organizator życia muzycznego w Zakopanem, wykładowca i nauczyciel.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
[edytuj] Edukacja
W 1965 ukończył liceum ogólnokształcące w Milanówku. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując stopień magistra egiptologiii w 1972 r. i magistra dziennikarstwa w 1972 r.
Od 1971 r. pracował w prasie i radiu (Centralna Agencja Fotograficzna, Redakcja Informacji I programu Polskiego Radia, tygodnik Prawo i Życie.
W 1983 obronił na Uniwersytecie Warszawskim doktorat pod tytułem Prasa zakopiańska 1891-1939.
W 2001 odbył studia podyplomowe z psychologii i pedagogiki twórczości na Akademii Muzycznej w Warszawie.
[edytuj] Działalność dziennikarska
W latach 1991-1992 był dziennikarzem i kierownikiem zakopiańskiego oddziału Gazety Krakowskiej, w latach 1991-1993 był współpracownikiem Zakopiańskiego Radia Alex, potem Polskiego Radia Kraków. (1993-96), warszawskiego Radia Kolor (1993-1995), Radia Szwedzkiego (1994-96) i III Programu Polskiego Radia (1996). Od 1994 do 2000 był Zakopiańskim korespondentem II Programu Polskiego Radia i Radia ZET.
W latach 1995-1996 był redaktorem naczelnym miesięcznika Halo Zakopane.
Współpracował m.in. z pismami Polityka, Prawo i Życie, Przekrój, Tygodnik Powszechny, Dunajec, Podhalanka, Wierchy, Biuletyn Podhalański, Tygodnik Podhalański, "Gazeta Krakowska, Czas, Kurier Polski, Życie Warszawy, Życie Codzienne, Życie, Nasze Strony, Ruch Muzyczny, Twoja Muza.
[edytuj] Praca w muzeach
Od 1974 r. pracował najpierw w administracji, a od 1976 w Muzeum Szymanowskiego, którego jest pierwszym kustoszem. Członek Rady Naukowej Muzeum Tatrzańskiego (1991-2000).
Jest laureatem nagrody im. Karola Szymanowskiego za rok 2006, ufundowanej przez Fundację im. Szymanowskiego, za pracę w Atmie.
Członek Towarzystwa Opieki nad Zabytkami w Zakopanem, członek Towarzystwa Muzeum Tatrzańskiego (od 2004 - wiceprezes).
[edytuj] Inna działalność zawodowa
W 1974 pracował krótko w PGR Kietrz.
W latach 1986-1989 prowadził firmę Tatrasoft, która zajmowała się oprogramowaniem komputerów 8-bitowych. W latach 1990-1992 był redaktorem Wydawnictwa Tatrzańskiego.
[edytuj] Działalność edukacyjna
Od 1997 był etatowym pracownikiem Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Artystycznej w Zakopanem, od 2003 nauczyciel dyplomowany. Wykładowca w Wyższej Szkole Biznesu w Nowym Sączu (1995-1997). Wykładowca Warsztatów Literackich w Miejskim Ośrodku Kultury w Nowym Targu.
Członek zwyczajny Podhalańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Nowym Targu, Związku Historyków Spisza w Lewoczy na Słowacjii.
[edytuj] Działalność artystyczna
W czasie studiów był aktorem teatru uniwersyteckiego "Wagant", w latach 1975-1976 był kierownikiem literacki i aktorem Teatrzyku Piosenki "Scherzo". Był współautore, filmów i programów TV (od 1960 audycje młodzieżowe, od 1976 filmy o tematyce zakopiańskiej). W latach 1987-1989 dla TV Kraków zrealizował cykl audycji telewizyjnych Encyklopedia Zakopiańska.
Organizator życia muzycznego w Zakopanem, m.in. współtwórca festiwalu Dni Muzyki Karola Szymanowskiego (od 1977) i inicjator powołania Towarzystwa Muzycznego im. Karola Szymanowskiego (1977, członek założyciel, członek pierwszego zarządu, 2005 - członek honorowy), założyciel i pierwszy prezes Towarzystwa Edukacji Artystycznej (1996-2000).
[edytuj] Inna działalność społeczna
Członek PTTK, w latach 1985-90 w zarządzie oddziału zakopiańskiego, przewodniczący Komisji Wydawniczej (1985-89), wykładowca kursów przewodnickich.
[edytuj] Inne
Rozwiedziony (pierwsza żona - Małgorzata Rajchman, II żona - Lidia Długołęcka), dwoje dzieci (Sergiusz 1973, muzyk i dziennikarz dwutygodnika "Gala" w Warszawie, Joanna 1985, studentka UJ w Krakowie, współpracownik TVP Kraków), dwoje wnuków (Wiktor 1996, Liwia 2005).
[edytuj] Publikacje
Przewodniki:
- Przewodnik - Muzeum Karola Szymanowskiego w willi "Atma" w Zakopanem (1978, 1987, 1997, 2002, 2007)
- Zakopiańskim szlakiem Karola Szymanowskiego (1982, 1988, 2001)
- Zakopiańskim szlakiem Mariusza Zaruskiego (1983, 1985)
- Zakopiańskim szlakiem Mieczysława Karłowicza (1985)
- Zakopiańskim szlakiem Walerego i Stanisława Eljaszów (1988)
- Nad Reglami (tom poezji, 1986)
- Zakopane, przewodnik historyczny (współautor z Lidią Długołęcką, 1988, 1994, 2003, 2006, najlepsza górska książka roku 1988 i 1994)
- Nowy Cmentarz w Zakopanem (współautor z Januszem Zdebskim, 1988)
- Stary kościół i cmentarz w Zakopanem (1989)
- Przewodnik po Zakopanem (1992)
- Zakopane i okolice (1994, 1995, 1997, 1999, 2000, 2002, także w wersjach obcojęzycznych)
- Tatry i okolice, przewodnik narciarski (współautor z Apoloniuszem Rajwą, 1995)
- Zakopane i Tatry (1995, 1999)
- Północna Słowacja, przewodnik krajoznawczy dla zmotoryzowanych (1996, 2002)
- Tatry i Podhale (1998)
- Paryż, przewodnik turystyczny (1997)
- Zakopane w 3 dni (2004)
- Paryż. Przewodnik ilustrowany (2007)
- Francja. Przewodnik ilustrowany (2007, współautor)
- Francja. Praktyczny przewodnik (2007, współautor)
Publikacje związane z Podhalem:
- Kronika dawnego Zakopanego (opr., 1986, 1997)
- Bajki tatrzańskie (opr., 1987)
- Muzyka i Tatry. Monografia (współautor z Lidią Długołęcką, 1992),
- Encyklopedia Zakopane od A do Z (współautor z Lidią Długołęcką, 1994)
- Góry, narty, koleje linowe (1996)
- Góralskie jaja. Mała antologia dowcipu góralskiego (współautor z Zygmuntem Pytlikiem, 1999).
- Tatry w świadomości mieszkańców Zakopanego i ich gości. Historia prasy zakopiańskiej. (Monografia, 2002)
- Po linie do nieba. 70-lecie Polskich Kolei Linowych (2006)
- 70-lecie kolei linowo-terenowej "Góra Parkowa" w Krynicy Zdroju (2007)
- Podhale. Trzy epoki (2007, współautor)
Tomiki poezji, powieści:
- Texty (tom poezji, 1995, 2001)
- Denaturalizm (tom opowiadań, 1997)
- Lustro (tom poezji, 2001)
- Dziewczyna z Ipanemy (powieść, 2003)
- Siódmy krąg (powieść, 2003)
- Perspectives de Paris, tomik wierszy (2006)
Sztuki teatralne: (m.in.)
- Ceperiada, premiera 1975;
- Western, premiera 1976;
- Chrzciny Witkacego, premiera 1986.
