Mackie Majcher
Z Wikipedii
Mackie Majcher albo Mackie Nożownik - bohater Opery za 3 grosze z librettem Bertolta Brechta i muzyką Kurta Weila oraz piosenki z tej opery (niem. Die Moritat von Mackie Messer; ang. Mack the Knife), która zrobiła karierę jako jeden ze standardów muzyki pop.
[edytuj] Treśc utworu
Pierwsza zwrotka piosenki porównuje Mackie'go do rekina, który ma zęby ostre jak noże. Atrybutem Mackie'go też jest nóż, z tą różnicą, że rekin z zębami się nie kryje, a Mackie'go z nożem jeszcze nikt nie widział. A jeśli ktoś widział, to na chwilę przed śmiercią. Dalsze strofy mówią o wielu zbrodniach przypisywanych Mackie'mu. Są to:
- Zabójstwo mężczyzny na ulicy Strand w Londynie.
- Zniknięcie bogacza o nazwisku Schmul Meier.
- Zadźganie nożem Jennie Towler.
- Podpalenie w Soho, w wyniku którego zginęło siedmioro dzieci i starzec.
- Gwałt na młodej wdowie w jej własnym łóżku.
Ostatnia strofa wyraża pełne goryczy, fatalistyczne motto. W charakterystyczny dla Brechta sposób nie pozostawia ono złudzeń co do natury ludzkiej i realiów tego świata, ale czyni to z ironicznym dystansem. Można ją interpretować jako stwierdzenie, że cnotę od występku dzieli czasem bardzo cienka granica, a prawdziwi wielcy zbrodniarze zostaną dla społeczeństwa na zawsze anonimowi, kryjąc swą prawdziwą naturę pod fasadą cnotliwości.
[edytuj] Wykonania
Piosenkę w Stanach spopularyzował Louis Armstrong swoim wykonaniem z 1954 roku. W jego wykonaniu Mack the Knife jest jedną z najbardziej popularnych piosenek wszech czasów.
Śpiewał ją też Frank Sinatra (1959). W 1960 roku na koncercie w Berlinie Ella Fitzgerald zapomniała słów po pierwszym wersie i dalej improwizowała, co dało jej nagrodę Grammy. W 1968 na kocercie w Sztokholmie piosenkę śpiewali The Doors, w 1985 - Sting, w 1995 Nick Cave a w 2001 - Robbie Williams.
W Polsce piosenka doczekała się kilku wykonań - m.in. Jan Kobuszewski, Elżbieta Wojnowska oraz Wiesław Gołas. Znanym tłumaczeniem (obok tego dokonanego na potrzeby inscenizacji dramatu Brechta, którego dokonał Władysław Broniewski) jest tłumaczenie autorstwa Romana Kołakowskiego, które spopularyzował Kazik Staszewski, wykonując je na płycie Melodie Kurta Weill'a i coś ponadto (2001).
Pierwsza zwrotka utworu:
- Rekin zęby ma jak noże
I nie musi kryć się z tym.
Mackie noża użyć może,
Ale kto go widział z nim?
