Magnetofon
Z Wikipedii
 |
|
|
Magnetofon - urządzenie służące do wielokrotnego zapisywania i odtwarzania dźwięku na taśmie magnetycznej (urządzenia zapisujące inne sygnały analogowe na taśmie magnetycznej nazywa się zazwyczaj rejestratorami magnetycznymi).
Prekursorem współczesnego magnetofonu było urządzenie wykorzystujące jako nośnik stalowy drut. Konstruktorem pierwszego prototypu magnetofonu był Valdemar Poulsen (1898) - swoje urządzenie nazwał telegrafonem.
Podstawowymi częściami składowymi magnetofonu są:
- napęd – układ mechaniczny zapewniający prowadzenie taśmy i zapewnienie odpowiedniej i równomiernej prędkości przesuwu nad głowicą; zwykle umożliwiaja także szybkie przewijanie taśmy w przód i wstecz. Istnieje wielka różnorodność mechanizmów napędowych, najczęściej są układy kół (zębatych i ciernych), dźwigni, pasków transmisyjnych, współpracujących z przełącznikami elektrycznymi; charakterystycznym elementem takiego układu jest pojedynczy silnik napędzający stosunkowo duże i ciężkie koło zamachowe, którego bezwładność zapewnia dostateczną równomierność obrotów. W nowocześniejszych mechanizmach istnieje tendencja do zastępowania jednosilnikowego układu mechanicznego wieloma silnikami realizującymi konkretne funkcje (napęd, dowijanie, przewijanie wstecz), a także elektroniczna stabilizacja prędkości przesuwu taśmy;
- napęd taśmy – najczęściej jest to metalowy polerowany ułożyskowany pręt będący osią obrotu koła zamachowego, do którego taśma przyciskana jest gumową "pływającą" rolką;
- mechanizm dowijania – rolę tę spełnia sprzęgło cierne zamontowane przy napędzie szpuli odbierającej - siła sprzęgnięcia jest tak dobrana, że zapewnione jest nawijanie na szpulkę, ale nie jest zakłócona równomierność przesuwu taśmy; w droższch modelach cierne sprzęgło jest zastąpione sprzężeniem magnetycznym;
- głowica robocza – za jej pomocą dokonuje się zapisu i odczytu na taśmie; najczęściej stosowana jest zapisująco-odczytująca głowica "uniwersalna", ale w droższych modelach HiFi zwykle są osobno: głowica zapisująca i odczytująca, co umożliwia bezpośrednią kontrolę nagrania (tzw. "po taśmie");
- głowica kasująca – może być magnesem stałym (wtedy dociskana jest do taśmy tylko podczas zapisu - tańsze rozwiązanie) lub mieć budowę podobną do głowicy uniwersalnej, stale dociskana do taśmy, lecz uaktywniana tylko podczas zapisu;
- wzmacniacz – przy zapisie służy do wzmacniania sygnału zapisywanego, podczas odtwarzania – do wzmacniania sygnału odczytanego z taśmy;
- inne:
- generator prądu podkładu / kasowania – podczas nagrywania zsumowanie prądu podkładu z sygnałem zapisywanym znacząco polepsza jakość nagrania;
- układ wykrywający zatrzymanie taśmy – najczęściej jest to przełącznik zamontowany na wale jednej ze szpul, zwierany i rozwierany cyklicznie wraz z układem elektronicznym wykrywającym brak zmian sygnału;
- układ antyszumowy – najczęściej Dolby B, DNL lub CNRS, zawsze jednak ograniczający dynamikę odtwarzanych dźwięków;
- układ automatyki nagrywania (ALC) – dostosowuje poziom zapisu do poziomu sygnału zewnętrzego, zapobiega przesterowaniom;
- mikrofon (najczęściej jako dodatkowe wyposażenie) – do nagrywania dźwięków z otoczenia.
Obecnie stosuje się najczęściej magnetofony wykorzystujące taśmę zamkniętą w kasecie typu Compact Cassette.
Inną klasą są magnetofony DAT, w których zapis odbywa się w postaci cyfrowej.
Pomimo spadku popularności magnetofony są dziś wciąż produkowane i użytkowane, zarówno w wersjach przenośnych (walkman) jak i do zestawów HiFi. Współczesne magnetofony HiFi najwyższej klasy przewyższają parametrami odtwarzacze CD (przykładowo Nakamichi DR-10 potrafi na zwykłej taśmie żelazowej przenieść 21 kHz).
