Mania wielkości
Z Wikipedii
| Mania wielkości | |
| Oryginalny tytuł | Le folie des grandeurs |
| Gatunek | komedia |
| Kraj produkcji | Francja |
| Język | francuski |
| Główne role | Louis de Funes Yves Montand Alice Sapritch Karin Schubert Alberto de Mendoza |
| Data premiery | 8 grudnia 1971 |
| Czas trwania | 105 min |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Gerard Oury |
| Scenariusz | Gerard Oury |
| Muzyka | Michel Polnareff |
| Zdjęcia | Henri Decae |
| Scenografia | Georgees Wakhevitch |
| Kostiumy | Huberto Cornejo |
| Montaż | Albert Jurgenson |
| Od lat | 6 |
| Mania wielkości na IMDb | |
Mania wielkości - francuska komedia kostiumowa z 1971.
Spis treści |
[edytuj] Obsada
- Louis de Funès - Don Salluste de Bazan
- Yves Montand - Blaze
- Alice Sapritch - Dona Juana, ochmistrzyni
- Karin Schubert - królowa
- Alberto de Mendoza - król
- Don Jaime de Mora y Aragon - grand Hiszpanii
- Eduardo Fajardo - grand Hiszpanii
- Antonio Pica - grand Hiszpanii
- Joaquín Solís - grand Hiszpanii
- Venantino Venantini - grand Hiszpanii, Del Basto
- Gabriele Tinti - Don Cesar
- Paul Préboist - niemowa
- Léopoldo Triestre - Guiseppe, konstruktor bomby
- Robert Le Béal - szambelan
[edytuj] Fabuła
Akcja filmu rozgrywa w XVII-wiecznej Andaluzji. Poborca podatkowy króla Hiszpanii jest wyjątkową kanalią. Urzędników skarbowych nikt z reguły nie darzy miłością, ale krwiopijca don Salluste (Louis de Funes), daje szczególnie dużo powodów do nienawiści. Pędzi on w swej karocy przez pełne kurzu drogi w towarzystwie ubarnych na czarno jeźdźców. Samo jego pojawienie się budzi przerażenie wśród mijanych chłopów, gdyż Salluste okrutnie ich gnębi i pozbawia ostatniego grosza.
W ślad za nim podąża jego pomocnik, Blaze (Yves Montand), człowiek o dobrym sercu, będący całkowitym przeciwieństwem bezwzględnego poborcy, który kocha nie tylko uciemiężonych podatników ale i... młodą królową. Królowa, nie znająca hiszpańskiego, jasnowłosa Niemka z Bawarii, czuje się na hiszpańskim dworze nieco osamotniona. Król często wyjeżdża zostawiając ją na pastwę wrednej ochmistrzyni.
Tymczasem na dworze wybucha skandal. Jedna z dam dworu oskarża don Salluste'a o uwiedzenie jej, czego dowodem ma być demonstrowane publicznie niemowlę. Nie wydaje się, by poborca miał jakieś szanse być faktycznym ojcem bobasa, niemniej zostaje uznany winnym i srodze ukarany. Jego majątek zostaje skonfiskowany, ordery i przywileje odebrane, a sam Salluste wypędzony z dworu. Żeby tego było mało, zmuszony jest dodatkowo złozyć śluby czystości i ubóstwa.
Poborca przysięga zemstę. Odnajduje swego krewniaka Cesara, niebieskiego ptaka i drobnego łotrzyka i proponuje mu układ. Salluste pomoże mu odzyskać utracone szlachectwo, w zamian za co młodzian uwiedzie królową. Poborca powiadomi króla, że jest on rogaczem, król wygna niewierną małżonkę i przywróci swego dobroczyńcę, don Sallusta do łask. Bratanek, czego łatwo się spodziewać, odmawia wujowi. Za karę zostaje wieć sprzedany w niewolę afrykańskim Berberom.
Salluste nie rezygnuje ze spisku. Miejsce Cesara ma w nim zająć służący Blaze. Przedstawia go na dworze jako Cesara, który dopiero co wrócił z Ameryki. Cesar-służący szybko zyskuje zaufanie królewskiej pary, odkrywając przez przypadek antypaństwowy spisek. W nagrodę dostaje Order Złotego Runa i zostaje mianowany ministrem finansów. Ma zatem możliwość zbliżenia się do swej ukochanej królowej.
Don Salluste obserwuje wszystko z daleka. Jego plan zostaje jednak poważnie zagrożony, gdyż przeciw nowemu ministrowi szykowany jest zamach. Salluste musi działać. Aby nic nie spaliło na panewce, za pomocą gadającej papugi chce umówić Cesara z królową w jednej z miejskich gospód i anonimowo powiadomić o tym króla. Ptak jednak myli okna, wlatuje tam gdzie nie powinien i wywołuje nowe kłopoty. W dodatku niespodziewanie z Afryki powraca prawdziwy Cesar. Jak się jednak okaże, afrykańskie piaski pustyni nie znikną tak szybko z ekranu...
[edytuj] Ciekawostki
 |
Ta sekcja może zawierać informacje trywialne, plotkarskie i tym samym niepotrzebne w artykule encyklopedycznym. Staraj się integrować ciekawostki z główną treścią artykułu. Po oczyszczeniu tej sekcji możesz usunąć szablon. Potrzebę wpisania ciekawostek możesz omówić w dyskusji artykułu. |
- Film zgromadził we Francji przed ekranami kin aż 5,56 mln widzów.
- Pierwotny tytuł filmu brzmiał Les Sombres Heros, a scenariusz przewidziany był dla de Funesa i Bourvila. Jednakże po śmierci tego ostatniego we wrześniu 1970, reżyser zmienił tytuł i fabułę, a rolę Blaza powierzył Yves'owi Montandowi.
- Mania wielkości oparta została na powieści Victora Hugo z 1838 o tytule Ruy Blas, opowiadającej o miłości zwykłego poddanego do pięknej królowej.
- Większość scen filmu kręcona była w Hiszpanii, ekipa filmowa wykorzystała krajobarzy i zabytki Grenady (Alhambra), Almerii, Barcelony, Toledo, Segowii, Madrytu i Sewilii. Pozostałe w studiu w Saint-Maurice we Francji.
- Karin Schubert, aktorka grająca postać królowej, zrobiła także karierę w branży erotycznej i w 1986 zagrała w filmie pornograficznym.
- Do sceny striptizu aktorce Alice Sapritch, grającą starą ochmistrzynię donę Juanę, lekcji udzielała zawodowa striptizerka z paryskiego nocnego klubu Crazy Horse, Sophia Palladium. W pewnych momentach zastąpiła nawet aktorkę.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Scena filmu - łóżko
- Scena filmu - zasadzka
- Mania wielkości w bazie filmweb.pl
- Mania wielkości w IMDb
- Zdjęcia z filmu w Erreurs de films
Koko (1963) • Napad na bank (1963) • Mysz domowa (1964) • Fantomas (1964) • Żandarm z Saint-Tropez (1964) • Wielki pan (1965) • Gamoń (1965) • Żandarm w Nowym Jorku (1965) • Fantomas wraca (1965) • Sławna restauracja (1966) • Fantomas kontra Scotland Yard (1966) • Wielka włóczęga (1966) • Wielkie wakacje (1967) • Oskar (1967) • Mały pływak (1967) • Żandarm się żeni (1968) • Człowiek z tatuażem (1968) • Hibernatus (1969) • Żandarm na emeryturze (1970) • Człowiek-orkiestra (1970) • Zawieszeni na drzewie (1970) • Jo (1971) • Mania wielkości (1971) • Przygody rabbiego Jakuba (1973) • Skrzydełko czy nóżka (1976) • Panowie, dbajcie o żony (1978) • Żandarm i kosmici (1979) • Skąpiec (1980) • Kapuśniaczek (1981) • Żandarm i policjantki (1982)
