Marek Barański (dziennikarz Trybuny Ludu)
Z Wikipedii
Marek Barański (ur. 6 sierpnia 1947 w Łodzi) – polski dziennikarz, w PRL prezenter Dziennika Telewizyjnego w czasie stanu wojennego, oskarżany o współpracę z SB, w III RP dziennikarz związany z lewicą.
W 1971 r. kończył Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował krótko w Zakładzie Kryminalistyki Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej, w latach 1972-1982 był związany z Polskim Radiem (m.in. kierownik Radia Kierowców), później z Telewizją Polską. Podczas stanu wojennego prezentował felietony popierające władze PRL i krytykujące opozycję.
Po 1989 r. pracował w "Trybunie", a w 1990 r. był współzałożycielem i dziennikarzem tygodnika "Nie", w którym został też zastępcą redaktora naczelnego.
Od sierpnia 2004 do 28 lutego 2005 r. pełnił funkcję redaktora naczelnego "Trybuny". Barański był ściśle związany z Leszkiem Millerem, którego działalność polityczną propagował na łamach "Trybuny", w zamian za co znalazł się w towarzyszącej rządowi ekipie podczas wizyty premiera z SLD w USA. Po publikacji listy Wildsteina wysunął oskarżenie, jakoby znajdowały się na niej nazwiska agentów tajnych służb RP w czynnej służbie. W 2004 r. Konstanty Miodowicz podczas przesłuchania Wiesława Kaczmarka przed sejmową Komisją śledczą w sprawie PKN Orlen oskarżył Barańskiego o przynależności do "grupy hakowej", która miała działać na zlecenie Millera w łonie SLD[1].
Na stanowisku redaktora naczelnego "Trybuny" zastąpił Barańskiego Wiesław Dębski. Barański po kilkunastu miesiącach w 2006 roku wrócił jednak do pracy w "Trybunie" ponownie obejmując funkcję redaktora naczelnego gazety.
[edytuj] Książki
- DT Tajemnice, Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1991, ISBN 83-7066-027-4
