Marina Abramović

Z Wikipedii

Marina Abramović (ur. 30 listopada 1946 w Belgradzie) – serbska intermedialna artystka.

Twórczość Mariny Abramović jest związana w dużej mierze z miejscem jej pochodzenia, sytuacją na Bałkanch i z doświadczeniem XX wieku. Prace wideo często połączone są z aktywnością performance, w których ciało artystki jest podstawowym medium i jednocześnie częstym tematem (body art).

Spis treści 1 Biografia 1.1 Początki twórczości 1.2 Współpraca z Ulay'em 1.3 Współczesne realizacje 2 Wybrane realizacje 3 Przypisy 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

Rodzice Mariny byli małżeństwem mieszanym serbsko-czarnogórskim, odgrywali ważną rolę w opozycji podczas II wojny światowej. Ojciec został zabity wraz ze swoimi braćmi przez ówczesny rząd w 1938.

[edytuj] Początki twórczości

W latach 1965-70 Abramović studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Belgradzie, a w 1972 ukończyła studia na Akademii w Zagrzebiu. Zaczynała od malarstwa, ale już jako studentka wykonywała instalacje i swoje pierwsze, prowokacyjne performanse. W latach 1973-75 zrealizowała jedne z najbardziej radykalnych prac: eksperymenty związane z bólem, obrzydzeniem, reakcjami ciała na ingerencje fizyczne – akcje artystyczne, podczas których artystka dochodziła do granic wytrzymałości fizycznych i psychicznych. Na przykład akcja zatytułowana Art Must Be Beautiful/Artist Must Be Beautiful (1975) polegała na czesaniu włosów, aż do utworzenia krwawiącej rany na głowie^[1].

[edytuj] Współpraca z Ulay'em

W 1975 spotkała w Amsterdamie niemieckiego artystę Ulay'a, z którym przez dwanaście lat dzieliła życie i pracę. Ich działania były znaczące dla rozwoju performance o tematyce ciała, body art'u. Od początku swojej współpracy artyści uważali się za jedność powstałą w wyniku połączenia "męskości" i "żeńskości". Nie przez przypadek ich pierwszy performance Relation Work mówił o ważnej dwojakości: mężczyzna/kobieta, dźwięk/cisza, inercja/energia. Przez lata Marina i Ulay podróżowali swoim starym citroenem napotykając różne kultury i realizując wiele działań w Europie i Stanach Zjednoczonych.

Po 1980 ich performance'ów stały się mniej intensywne. W tych właśnie latach powstał Night Sea Crossing, w którym obydwoje siedzieli przy jednym stole na przeciw siebie w ciszy, najpierw przez siedem godzin, potem przez trzy dni, potem prawie dwa tygodnie. W 1988 The Lovers/The Great Wall był zwiastunem nadchodzącego końca współpracy artystów: dwoje przemierzali Mur Chiński - on z zachodu, ona ze wschodu. Kiedy po dziewięćdziesięciu dniach spotkali się w połowie drogi zdecydowali się na rozstanie^[2].

[edytuj] Współczesne realizacje

Od 1989 "Babcia performance'u", jak ironicznie się autodefiniuje, Marina Abramović działa sama wykonując interwencje artystyczne, z których najbardziej znane są Cleaning the mirror (Czyszczenie lustra)^[3], The onion (Cebula), Cleaning the house (Porządki domowe), Delusional. We współpracy z Charles'em Atlas artystka zdecydowała się na swoją biografię. Biography, to jeden wielki otwarty spektakl, ciągle aktualizowany w relacji z dziejącymi się wydarzeniami.

W 1997 zrealizowała Balkan Baroque, który tak jak Cleaning the house i Delusional był bezpośrednio inspirowany wojną w byłej Jugosławii. Balkan Baroque zrodził się podczas polemik dotyczących wcielenia dzieła Mariny do Narodowych podczas Biennale w Wenecji biorąc pod uwagę fakt, iż artystka mieszka w Holandii. Kurator sztuki Germano Celant gościł artystkę na swojej własnej wystawie. Praca ta została nagrodzona Złotym Lwem za głęboką symbolikę w relacji z kroniką. Oprócz dwóch video, które transmitują obrazy przedstawiające rodziców, Abramović tłumaczy historię powstania dziwnych bałkańskich zwierząt podobnych do wilków. Zwierzęta te kiedy znajdują się w nieprzewidzianej i trudnej sytuacji ulegają autozniszczeniu. Podczas dni inauguracji Biennale w Wenecji Abramović, ubrana w biel, na środku sali czyści godzinami stos kości zwierzęcych śpiewając melodię bolesnego rytuału puryfikacji.

W 1997 Kunsthalle w Bernie zorganizowała wystawę Marina Abramović Artist Body – Public Body, która została wystawiana w różnych miejscach w Europie.

[edytuj] Wybrane realizacje

• 1973: Rhythm 10^[4]
• 1974: Rhythm 5^[5]
• 1975: Art Must Be Beautiful/Artist Must Be Beautiful (Sztuka misi być piękna/Artysta musi być piękny), performance^[1];
• 1977: Breathing In/Breathing Out, performance z udziałem Ulaya, Belgrad^[6];
• 1981-87: Night Sea Crossing (Przeprawa przez morze nocy);
• 1988: The Lovers (Kochankowie), performance^[2];
• Transitory Objects (Obiekty przejściowe);
• 1995: Cleaning the Mirror, wideo-instalacja/performance^[3];
• The onion (Cebula);
• 1995: Cleaning the house (Porządki domowe);
• Delusional;
• 1997: Balkan Baroque;
• 1998: The Expiring Body;
• 2002: The House with the Ocean View, Sean Kelly Gallery;
• 2004: Warrior and Virgin Mary (Wojownik i Madonna), performance z udziałem Jana Fabre.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Marina Abramović w serwisie Artnet.
• (en) Pierre Coulibeuf, Balkan Baroque, adaptacja performance'u Mariny Abramović w serwisie UbuWeb.
• (en) Seven Easy Pieces (Siedem łatwych utworów)