Maurice Oldfield

Z Wikipedii

Sir Maurice Oldfield (1915 - 1981) - Dyrektor Generalny brytyjskiej Tajnej Służby Wywiadowczej - MI6 w latach 1973 - 1978.
Syn drobnego dzierżawcy rolnego (pierwszy szef tej instytucji o takim pochodzeniu społecznym). Absolwent Manchester University, w 1941 roku wstąpił do armii brytyjskiej, służył m.in. w South Staffordshire Regiment. Następnie 13 kwietnia 1943 roku przeniesiony do Korpusu Wywiadu Wojskowego (Military Intelligence Corps), tym samym został awansowany automatycznie jako kapral jednostki bezpieczeństwa polowego do stopnia porucznika i przeniesiony na Bliski Wschód. Odznaczony kilkakrotnie za zasługi wojenne. Pracę w MI6 (od razu w londyńskiej kwaterze głównej) rozpoczął pod koniec 1946 roku już w stopniu majora. W 1950 roku otrzymał pierwszą misję zagraniczną - przydział do sztabu komisarza generalnego ds. Azji Południowo-Wschodniej w Singapurze, gdzie przebywał do 1953 roku, oraz ponownie na tym samym stanowisku w latach 1955 - 1958. Od 1960 do 1964 roku szef stacji MI6 w Waszyngtonie. Funkcję tę zaczął pełnić w trudnym dla wywiadu brytyjskiego okresie, powtarzających się doniesień o penetracji jego struktur przez agentów wywiadów państw Układu Warszawskiego. Po powrocie ze Stanów Zjednoczonych w 1964 roku, przez następne dziesięć lat przebywał w kwaterze głównej MI6 w Londynie, w 1973 roku już jako Dyrektor Generalny MI6. 13 października 1975 roku, tzw. skrzydło tymczasowe Irlandzkiej Armii Republikańskiej dokonało próby zamachu na Oldfielda, podkładając 13,5 kilogramową bombę we framudze okna restauracji Locket's w Londynie. Oldfield mieszkał w tym samym budynku i tego wieczora był w domu, ładunek został rozbrojony przez saperów trzy minuty przed godziną eksplozji. Maurice Oldfield ustąpił ze stanowiska szefa brytyjskiego wywiadu 2 października 1978 roku. Po opuszczeniu stanowiska szefa MI6 Oldfield został mianowany przez Margaret Thatcher koordynatorem brytyjskich służb bezpieczeństwa i wywiadu w Irlandii Północnej. W marcu 1980 roku otwarcie przyznał się do swojej orientacji homoseksualnej co było w sprzeczności z ówczesnym prawem brytyjskim. Do 2001 roku geje byli wykluczeni ze służby wojskowej. Pod koniec maja 1980 roku sam poprosił o zwolnienie ze służby ze względu na zły stan zdrowia. Za największe jego osiągnięcie podczas jego kadencji szefa MI6 uważa się zacieśnienie współpracy ze służbami Stanów Zjednoczonych, Francji i Izraela. Zmarł w 1981 roku.

Zastąpił: Johna Rennie

Dyrektorzy Generalni Tajnej Służby Wywiadowczej - MI6

Zastąpiony przez: Dicka Franksa